28 Augustus 2012: We staan op tijd op (profiteren van de jetlag zolang het nog kan..) en ontbijten op onze veranda! Heerlijk in het zonnetje, dit is vakantie! Als we alles bij elkaar hebben gesprokkeld vertrekken we. Op mijn verzoek verlaten we San Francisco niet zonder de huisjes op Broderick Street te bekijken. Nummer 1907 om precies te zijn! Pure nostalgie, Full House! Ruud snapt niet waarom ik zo blij kan worden van een paar huisjes, maar het is zooo veel meer, ‘t is ach dat hoef ik jullie niet uit te leggen, haha.. Vastgelegd op foto zetten we onze tocht voort, de stad uit richting het oosten. Tja, hoe snel kunnen plannen veranderen. De enige voorbereiding (op de tas inpakken na) die we hadden was het plan dat we tegen de klok in zouden reizen. Dus eerst naar het zuiden. En vanochtend, pats boem, plan veranderd! We zijn onderweg naar het oosten! Onderweg stoppen we om profiant in te slaan. En een koelbox met ijs natuurlijk om alle eten en drinken goed te houden. Onze eerste picknick lunch is een feit, de temperatuur loopt op van zo’n 18 graden in SF naar 32 graden in het binnenland en we schieten lekker op. Tegen vieren komen we aan in Colombia. Een klein autovrij dorpje waar ze stil zijn blijven staan in de tijd van het Wilde Westen. De hoefsmid, de saloon, een authentiek grocery shopje en een plek waar je nog echt goud kan zoeken zijn hier vrij te bezoeken. Verder veel info over de tijd dat het goud hier nog voor het oprapen lag. Na een uurtje hebben we het gezien en zoeken we in Sonara een plek om te slapen. Na Azië vallen de prijzen ons toch iet wat tegen, haha… we zijn echt in de beschaving terecht gekomen, met wat minder beschaafde prijzen ons inziens. Maar goed, we wennen er wel aan en niet veel later zitten we op onze kamer in een Motel. Eten doen we in Sanora zelf in een gezellig tentje. Als de buik vol is rijden we terug. Aan de rand van het zwembad wordt het plan gemaakt voor morgen. Niet veel later liggen we op één oor.
29 Augustus 2012: De wekker gaat, het is 07.00 uur. Douchen, ontbijten en na een stop bij de supermarkt zijn we onderweg naar Yosemite National Park. Nog voor de middag komen we aan bij de ingang. We vergaren wat informatie over de campsites, de wandel mogelijkheden en de beren en haasten ons dan naar Curry Village. Hier verdelen ze de kampeerplekjes. Aangekomen blijken we te laat, alle plekken zijn vergeven maar er is een reserve lijst. We twijfelen maar laten ons er toch opzetten. De lunch in de achterklep van de auto gebruiken we als korte vergadering over onze mogelijkheden. ‘t Is nog niet gemakkelijk. Eigenlijk willen we slapen in het park, maar het virus (waar niemand echt veel over weet) baart ons enige zorgen. Verder willen we eigenlijk naar Mono Lake en naar Kings Canyon/ Sequoia NP. Maar die combinatie is bijna onmogelijk willen we niet dagen in de auto doorbrengen. Uiteindelijk stellen we de keuze uit en springen we in de bus om ons af te laten zetten bij het begin punt van een wandelroute naar Vernal waterval. Na een aardige klim staan we aan de voet van de waterval. Helaas is de hoeveelheid water nu minimaal maar toch, de moeite waard. De terugweg, bergafwaarts, gaat een stuk sneller. Het is 15.30 uur als we terug zijn bij de auto. We kijken elkaar aan en lopen naar het hokje waar de Campsites verdeeld worden, officieel om 15.00 uur, van de reserve lijst. Als we een plekje krijgen blijven we hier, zo niet dan rijden we richting Mono Lake. In de rij voor een Campsite maken we kennis met de eerste echte Amerikaanse snob. Wat een bitch zeg. Tot op heden was ik verrast door de enorme vriendelijkheid en gastvrijheid van de gemiddelde Amerikaan. Maar deze…. ze is groots in alles; omvang, brutaliteit, verwaandheid en zelfredzaamheid! Wauw.. We bemachtigen een plekje op de camping Upper Pine. En niet veel later staat ons tentje geparkeerd. Een heel klein beetje Namibië gevoel komt terug als we later voor ons tentje de zelf gebakken worstjes met salade eten. Jaja, we hebben in de Camp winkel een heel klein gasbrandertje gevonden. En het ding brand, super! Het enige echte verschil met Afrika is dat je hier errug waakzaam moet zijn op je spullen i.v.m. de bruine beer. Alles, maar dan ook alles moet in de Bear Locker! Alle eten/ drinken maar ook zelfverzorgingsspullen als zeep en tandpasta. Alles moet uit de auto (die breken ze met gemak los) en je tent (natuurlijk). Je staat versteld in hoeveel hoeken/ gaten en zijvakjes er nog etenswaren liggen. Hier een zakje drop, daar een pepermuntje of een potje deo. Na een drie dubbele check liggen we om 22.30 uur in ons tentje. Oh ja, zo voelde dat..
30 Augustus 2012: We hebben wel eens beter geslapen maar alle spullen staan nog overeind en de auto is beer vrij! Ons verkorte ochtend ritueel, er is geen douche, wordt gevolgt door inpakken. Vervolgens vertrekken we richting Glacier Point. Nog een aardig eindje rijden. Maar het is de moeite waard. Wat een prachtige vergezichten over de vallei, de Half Dome en de waterval waar we gisteren naar toe zijn gelopen. Hier vermaken we ons een uurtje voor we onze tocht voort zetten. Halverwege de uitgang van het park stuiten we op een mensenmassa. Wat een chaos. Dat kan maar één ding betekenen, een BEER. Natuurlijk storten ook wij ons in de chaos om een glimp op te vangen van de beer. Wauw… dag vijf in Amerika en nu al een beer. Super!! Tegen lunchtijd verlaten we Yosemite NP. De weg is lang en saai maar na de boodschappen en de stad Fresno wordt de weg mooier en mooier. We slingeren berg op berg af door Sequoia Forest waar het ene indrukwekkende naar het andere indrukwekkende vergezicht zich aan ons voorbij trekt. Aan het eind van de middag bereiken we Kings Canyon. Het is nog een uurtje dwars door de kloof tot de campingplaats. We zetten ons tentje op, stoppen alles in de Bear Lockers en niet veel later staat ons pannetje spagetti te pruttelen. Het voelt alweer vertrouwd. Heerlijk. Daarom houden we zo van reizen..!! Na de afwas drinken we nog iets en verbazen we ons over de typisch Amerikaanse gebruiken die we rondom ons heen op de camping zien. Veel te grote SUV’s, campers en kindjes bij het kampvuur met marsmellows! Het was weer een dag die we niet zouden willen missen! Tot morgen..
