Onze magen zijn geen Westers voedsel meer gewend. Een hoop gerommel en gestommel in onze buiken, maar we houden de pizza binnen.
Vandaag, zaterdag, staan ons een lange rit te wachten. Van yogja naar Bromo. Nog voordat we het ontbijt op hebben staat de pick up voor de deur. Jaja, alweer een georganiseerde tour van drie dagen. Moest wel, we hebben immers één dag verloren door mijn gekkigheid. En Bali lonkt! Dan moet je keuzes maken…
We stappen in bij vier duitsers. Dat kan gezellig worden. Nou niet dus. Ze zeggen nauwelijks iets. Maar goed, na een rit van zo’n 11 uur en een houten kont later staan we in het dorpje voor Cemoro Lawang waar we volgens de tour eigenlijk zouden overnachten. We eten met z’n allen wat in een lokaal restaurantje. Er is namelijk nog een ander busje gearriveerd met wel gezellige mensen van verschillende nationaliteiten. Vervolgens snel ons bed in. We gaan een koude, korte nacht tegemoet.
Om 3.00 uur wordt er op de deur gebonst. Opstaan, warme kleren aan, sjaal mee. We worden met jeeps, die verdomd veel om een ordinaire twaalf persoons bus lijkt, naar de berg Penanjakan gebracht voor een verpletterende zonsopgang. Nou verpletterend was ie, door het massa toerisme! Waanzinnig wat een volk. Niet leuk meer. We zijn blij dat we eerder al een rustige zonsopgang bij de vulkaan Papandayan hebben gezien. Na toch enkele foto’s te hebben gemaakt zonder toeristen, maar met de sunrise, lopen we terug naar onze ‘jeep’! Het is inmiddels 06.15 uur. We rijden naar Bromo, de vulkaan waar je via trappen (hoe commercieel) tot de rand van de krater kan lopen. Het rookt en stinkt ontzettend naar zwavel. Maar het uitzicht is super. Zoals je op de basisschool geleerd hebt hoe een vulkaar eruit ziet. Vervolgens terug naar het hotel voor ontbijt. Tas pakken en terug in de bus. We reizen wat af. Gelukkig is deze chauffeur iets beter dan die van gister. Wat een wegpiraat zeg. Op zich zijn ze dat allemaal maar deze was echt suicidaal. Tegen vieren in de middag komen we, na een bumpy road, aan in Sempol. Een klein dorp midden in de koffieplantages. Pitoresk zoals de trotter zegt. Weinig te beleven volgens onze beleving! Toch weten we twee flessen water van de locals te ontfutselen.
Na het eten gaan we verkleumd van de kou op tijd naar bed. Morgen om 04.00 uur is het weer dag voor ons. De uitdaging: de top van de vulkaan Kawah Ijen bereiken. Hier zien we als het goed is een meer in de krater. We zijn benieuwd!
De wekker gaat en met moeite staan we enige minuten later naast ons bed. Om 04.15 uur horen we dat de vertrektijd van 04.30 vervroegd is naar 04.00. Lekker op tijd zeg. De organisatie hier laat wel enigsinds te wensen over… Uiteindelijk vertrekken we om 04.20 uur, warm gekleed en volledig gepakt. Toch netjes! Stapsvoet wordt de bus naar boven gereden. Af en toe stilstaan, andere versnelling en weer verder. Makkelijk gaat het niet. Toch bereiken we om 05.00 uur de post waar we kunnen starten voor de klim naar boven. Dat valt nog niet mee zeg. Gedurende twee uur steil de berg op, en niet zo’n beetje ook. Niet overdreven zit de helling tussen de 15 en 20%. Beetje afzien is het dus wel… Maar het harde zwoegen wordt beloond. Wat een uitzicht, super!! Nog een half uurtje verder naar boven wordt het alleen maar indrukwekkender. Een turkooise kleurig meer midden in de krater. Hoge vulkanen en diepe afgronden overal om je heen. Ruige natuur die nog niet door toeristen is overspoelt. Geen enkel kraampje of iets. Alleen de hard werkende zwaveldragers kruisen af en toe je pad. Alleen heel veel respect en bewondering kun je voor deze mensen opbrengen. Die slepen dagelijks vanuit de krater in twee rieten mandjes ongeveer 80 kg zwavel per keer naar de rand en dan nog enkele kilometers naar beneden. Ruud heeft het geprobeert te tillen maar dat viel nog niet mee!! En dat doen zij dagelijks op slippertjes. En het enige wat ze je dan vragen zijn enkele roepia’s, biscuitjes of een sigaretje. Dat geef je ze dan met liefde…!!
Na ons ontbijtje boven op de top met dat verbluffende uitzicht, is het tijd om terug te lopen naar beneden. Ondertussen komen er ook enkele toeristen meer naar boven lopen. Gelukkig waren wij vroeger.
Dezelfde bus dropt ons rond half twaalf in de haven bij Ketapang, oost Java. Het einde van onze drie daagse trip.
Tevreden, met vele nieuwe belevenissen en mooie ervaringen op Java stappen we op de boot. Bali lonkt en is nu nog slechts een half uurtje van ons vandaan!!
