03 september 2012: Gisterenavond toch iets later in bed dan gepland. Dus vandaag er iets later uit. Rustig douchen en een telefoontje naar Nederland; Kirsten is jarig! Gefeliciteerd. Om goed half elf lopen we weg. Ver komen we niet. Nog in het hotel (wat op zich al een aardige wandeling is naar de uitgang; langs het pretpark, de shops en door het casino) blijven we steken in een restaurantje voor ontbijt. En wat voor een ontbijt, onbenullig! Eieren met spek/ worstjes, brood, gebakken aardappelen met groente en een jus. Zo, we kunnen er weer tegenaan tot vanavond.. Buiten gekomen is de temperatuur opgelopen tot zo’n 40 graden. Met een slentergangetje wandelen we de Las Vegas Boulevard over. Elk overweldigend hotel/ casino lopen we natuurlijk in, te beginnen bij de Venetian. Italië in het klein. De bootjes, de huisjes, de nep wolken; allemaal even overweldigend als overdreven, haha… Wat een franje hebben ze ervan gemaakt zeg. Compleet in tenue staan die mannetjes als ware Italianen op de bootjes te zingen. Geweldig! We slenteren verder en in Harrah’s winnen we ons eerste geld voor vandaag. Een slordige $31,00. Hè, wie het kleine niet eert.. en je moet ergens beginnen. Aan het eind van de rit hebben we alle hot items gezien, de Cosmopolitan, Wynn (waanzinnig uit z’n voegen gegroeid), de Bellagio (die dan weer iets aan ons verdiend hebben maar wij op onze buurt dan wel een ‘gratis’ drankje hebben genuttigd), MGM Grand (doet zijn naam eer aan), Ceasars Palace (zelf de toiletten zijn in Griekse sferen) en New York New York. In de Excalibur vinden we aan het eind van de dag een heerlijk Italiaans tentje om te eten. Betaalbaar en toch gezellig! Rond en gezond slenteren we in het donker de Boulevard weer af richting ons inmiddels vertrouwde Circus Circus. Onderweg genietend van alle indrukken, de neon verlichting, het razende verkeer, de dames op 15 cm hoge hakken die bij elk stoplicht hun schoenen uit doen ter verlichting en uiteraard de shows die men voor de casino’s weggeven. Voor de Bellagio bijvoorbeeld zien we drie keer een prachtige watershow op muziek, Super! Het is bijna middernacht als we terug zijn in ons hotel. We kunnen het niet laten, met een drankje kruipen we achter een Black Jack tafel. We lachen, gokken en genieten. En aan het eind van de rit mogen we langs de cashier. Maar liefst $10,50 winst mogen we ophalen. Zo, de rest van onze vakantie is veilig… Te laat, maar rijk en voldaan ploffen we in ons bedje! Droom zacht..
04 september 2012: Het plan is op tijd op en wegwezen. Maar ja, van al die rijkdom worden we niet sneller. Tegen 10.30 uur checken we uit en laden alles weer in de auto. De eerste stop is bij de supermarkt en het tankstation. We slaan in en rijden verder naar de Hoover Dam. Aangekomen is de temperatuur weer gestegen tot boven de 40 graden en eigenlijk is het te warm om iets te doen. Maar ja, je bent maar één keer bij de Hoover Dam. We lopen de brug op en verwonderen ons over de omvang van dit project, wat toch in de jaren ’30 is gerealiseerd. Een immens en massief bouwwerk! Bij de dam zelf aangekomen besluiten we alleen een kaartje te kopen voor het Visitor Center, de tour laten we voor wat ie is. Het Visitor Center blijkt nog een waar museum te zijn met een waslijst aan informatie. Zo hebben ze 22 jaar gedaan over het bedenken van de dam, is de dam daadwerkelijk gebouwd tussen 1932 en 1935, is er belachelijk veel beton gebruikt, zijn de kosten er inmiddels weer uit door de inkomsten van de opgewekte elektriciteit en hebben er meer dan 15.000 man totaal aan de bouw gewerkt waarvan er 96 zijn overleden door ongelukken. Toch leuk om te weten. Met ons kaartje mogen we ook naar het uitzicht plateau over de dam en een soort uitleg bij een maquette over de hele wijde omgeving van de dam en zijn invloed op deze omgeving. Nog meer info dus. Een stuk wijzer lopen we even later de dam over en terug. Ruim drie uur later zitten we weer in de auto. Een lange saaie toch richting Springdale staat ons te wachten. voornamelijk autobaan, die tegen het einde overgaat in een prachtige bochtige weg. Ons dagje eindigt op de camping. Ons tentje zetten we naast de rivier op, een super plekje (alleen het grind onder ons 2,5 cm dikke matje baart ons enige zorgen. Maar dat zijn problemen voor vannacht. Eerst stappen we in de auto op zoek naar een leuk restaurantje. Op advies van de campingbaas belanden we bij de Mexicaan. Zelden zo lekker gegeten. Nog dikker dan voorheen rollen we het restaurant uit. De kiezels onder het matje voelen we bijna niet en uitgeput vallen we in slaap. Tot morgen.
