Donderdag 04 februari:
Opstaan en de snelle/ koude douche later zijn we zo slim om alvast ons ontbijtje te bestellen. Pannekoeken met vers fruit geeft hier sowieso een bereidingstijd van 30-40 minuten. Voldoende tijd om ons verder klaar te maken en onze tassen in te pakken. Gepakt en gezakt zitten we even later aan ons ontbijt. We hebben met Joany, een nederlandse jongedame waarmee we gister ook enige tijd op de boot en in Livingston hebben opgetrokken, afgesproken om rond 8.15 uur een bootje te nemen naar het vaste land.
De bus naar Flores gaat om 9.00 uur dus hebben we nog tijd om even op zoek te gaan naar een lunch. Tijd zat want natuurlijk is de bus een half uurtje te laat. En vol.. we weten ons nog net met z’n drieën op de achterste bank te proppen. Het is ruim 4 uur naar Flores in het noorden van Guatemala. Net voor we aankomen worden we overgeladen in een kleiner busje, voor Tikal laat men weten. Voor we het weten staan in Flores, voor een hotel en is de bus naar Tikal geboekt en hebben we een busticket voor overmorgen naar Belize city in onze broekzak. Zo makkelijk is het allemaal.
Zo’n drie kwartier later zitten we in een minibusje op weg naar Tikal, een archeologische site van de Maya’s, midden in de jungle. We willen proberen om vanmiddag nog de zonsondergang vanaf tempel IV te bewonderen en dan morgenochtend hetzelfde voor de zonsopgang. Je ticket, gekocht na drieen, is namelijk de dag erna ook nog geldig. Komt dat even mooi uit!! Het enige nadeel is dan dat je bij het park moet slapen, en helaas is dat errug duur voor een gemiddelde backpacker. Gelukkig hebben we een hangmat (slepen we al mee vanaf Merida, Mexico) dus dit is de uitgelezen mogelijkheid om hem maar eens te proberen. De nacht zal niet al te lang zijn dus kan het alleen maar meevallen. Haha.. De constructie van de overkapping is stevig genoeg om er drie hangmatten aan op te hangen. Perfect, lekker goedkoop en een hele ervaring…
We kopen touw, waren toch niet zo goed voorbereid, en een handige parkranger helpt ons met het ophangen van de matten. Goed geregeld!
Vervolgens snel wandelend op weg naar tempel IV. We weten niet precies hoelaat de zon ondergaat maar we weten wel dat het zo’n half uur lopen is. Beetje tempo dus. Ruim op tijd halen we de top. Wat een uitzicht..!! Zo ver je kan kijken alleen maar jungle, jungle en nog eens jungle. Ergens middenin steken er twee tempels boven de bomen uit. En één bult, hieronder ligt dus nog een tempel verscholen.
De zonsondergang zien we helaas niet. De achterkant, de westkant, waar de zon dus ondergaat is wegens restauratiewerkzaamheden afgesloten. Geven ze ook niet even aan hè? Desondanks is het uitzicht (wat steeds minder wordt) zeker de moeite waard. In het schemerdonker klimmen we weer naar beneden en begeven we ons, gewapend met zaklampen, naar de uitgang.. Wat een geluiden maakt de jungle zeg. Ben benieuwd hoe we gaan slapen zo in de buitenlucht..??
Een bulderende koude douchestraal later zitten we fris en fruitig aan ons avondeten. Dit doen we natuurlijk wel in het restaurant van de dure hotels. Je hebt ook niet zo heel veel andere keus.
Om iets voor negenen krijgen we de rekening en gaan de lampen uit. Tijd om te vertrekken dus..
Onderweg naar onze slaapplek komen we nog een gids tegen. Of we geïnteresseerd zijn in de zonsopgang tour. Niet dus, veels te duur hadden we al besloten. Ze rekenen 25 tot 30 US$ p/p. Belachelijk wat een prijzen. Maar hij heeft een aanbieding, als we het stilhouden mogen we voor de helft mee, 15 US$ p/p. Ruud probeert het voor 10 en ik knik enthousiast. Voor 10 doen we het. Hij twijfelt even en gaat dan akkoord, maar het is wel top secret! Tuurlijk… Morgen om 04.45 uur zullen we er zijn.
Tevreden klimmen we in ons bedje en schommelen we onszelf in slaap…
Vrijdag 05 februari:
Het is geen straf om om 04.15 uur op te staan. Joany ligt inmiddels onder haar hangmat, Ruud en ik liggen er nog in maar echt lekker hebben we niet geslapen. En of dat nou door de hangmat, de geluiden of de kou (of een combi ervan) komt, geen idee.
We kleden ons aan en lopen naar de weg. Er staan al aardig wat mensen klaar en ook de gids komt opdagen. Wat een feest. Om 05.00 gaan we op pad. Het eerste stukje lopen we omdat de auto wel aan de late kant is maar dan worden we opgepikt. Achter in de jeep worden we naar tempel IV gebracht. Boven aangekomen is het nog errug donker en stil. Naarmate de tijd verstrijkt (we zijn wat vroeg) wordt het lichter en lichter en worden de geluiden meer en meer. De jungle wordt ook wakker. vogels links en rechts en een oergeluiden van de howlermonkeys vullen de stilte. Waauuwwww, echt super!
Dit is wel 10 US$ waard, maar wel mondje dicht hè!
We genieten nog na als de gids met zijn praatje begint. Hij verteld wat leuke details over de Maya cultuur en over de naam Guatemala, wat door de spanjaarden is bedacht. Evenals de naam Maya’s trouwens. Grappig!
Eenmaal beneden gaat de tour verder. We lopen langs El Mundo Perdido (the Lost World), de plaza van de zeven tempels, tempel V, III en via Acropolis Centraal naar het Gran Plaza waar tempel I en II te bewonderen zijn. Echt fantastisch. De gids verteld leuke details die we nog niet wisten en ondertussen loop je dwars door de jungle. En omdat we zo vroeg zijn is het nog zo lekker rustig… De tour eindigt rond half 11. Nu hebben we tijd voor onszelf.
Midden op het Gran Plaza eten we cake als ontbijt en genieten van de rust en het uitzicht. Toch begint het nu drukker te worden. Tijd om weer in de benen te komen. We starten met het beklimmen van tempel II. Vanaf hier heb je uitzicht over het Plaza en de omgeving. Adembenemend en warm want de zon komt er aardig door. Dan terug naar tempel V. Deze kan je ook beklimmen maar dat hebben we tijdens de tour nog niet gedaan. Via een stijl (en dan bedoel ik ook stijl) trappetje beklim je de tempel. Hij is 58 meter hoog en dat is hoog. Vanaf tempel IV (64 meter) heb je de hoogte niet zo in de gaten omdat je de grond niet ziet maar vanaf tempel V kijk je zo naar beneden. En ook de tempel is stijl, en het randje waarop je balanceerd is niet al te breed zullen we maar zeggen. Maar als je dat allemaal even vergeet… wat een verbluffend uitzicht, wauwww, echt je moet het zien.. ervaren… meemaken!!
Bij het dalen vergeet je even dat verbluffende uitzicht en met knikkende knietjes staan we even later weer beneden. Het was de moeite waard, echt!
Via wat kleinere tempelcomplexen lopen we rustig door de jungle naar de uitgang. Nog even onze hangmatten afhalen en onze tassen pakken. Zo kunnen we nog mooi de bus van 14.00 uur terug naar Flores halen.
Daar aangekomen laten we ons met een tuk tuk naar een hostel brengen. Niet dat het nou zo ver lopen is maar Ruud zijn enkel is inmiddels aardig dik opgelopen. Een klompvoetje, zo’n olifantenpoot is de beste vergelijking. We droppen onze spullen en gaan maar meteen op zoek naar de plaatselijke dokter. Atijd weer een belevenis in het buitenland. Zo’n hok wat nix geen professionaliteit uitstraald. Ruud wordt gecontroleerd op gewicht, temperatuur en de bloeddruk worden gemeten, perfect alleen kijkt er niemand naar de enkel. Bijzonder. Als we betaald hebben mogen we in de wachtkamer plaatsnemen.
Even later worden we de onderzoekskamer worden binnen gelaten. Zit daar een iets te dikke man met een overhemd open tot op zijn navel… Daar zul je de dokter hebben. Gelukkig spreekt hij geen woord engels. Er is wel een chirurg aanwezig die engels spreekt. Fijn fijn. We leggen het probleem uit en Ruud wordt met een vergrootglas bekeken. Alle 5 de symptomen van een ontsteking (roodheid, zwelling, warmte en eh, eh…) nou ja allemaal, zijn aanwezig. Eigenlijk moet Ruud worden opgenomen in het ziekenhuis ter observatie en aan het infuus voor intraveneuze antibiotica. Maar aangezien we morgen naar Belize vertrekken mogen het ook pilletjes zijn! Precies ons idee! Met antibiotica pillen, een ontstekingsremmer, antihistaminica en een zalfje (waar we tot op heden het nut nog niet van zien) staan we even later weer buiten.
In plaats van het rondstruinen door Flores (wat het oorspronkelijke idee was) ploffen we neer op het dakterras van ons hostel. Gewapend met een frisje en een grote zak chips genieten we van het uitzicht over het meer.
Na een verfrissende douche strompelen we naar een restaurantje in de buurt. We maken onze laatste Quetzales op (en nu echt, want inmiddels hebben we al twee keer bijgepind).
Tegen half 11 liggen we op bed. Onze laatste nacht in Guatemala.
