Maandag 14 maart. We worden weer wakker in UB, echter wanneer we ons in de bar van het restaurant melden wordt er verschrikt gekeken. Oei gasten die ontbijt moesten?!? Euhm… het ontbijt wordt op jullie kamer gebracht over 5 minuten. Okee dan, wat jullie willen. Kort na het ontbijt stappen we weer bij Bert in de auto. Vandaag gaan we naar zijn buitenverblijf in het Terelj National Park. Hier heeft hij een aantal Ger’s staan waar gasten kunnen verblijven. Na een korte stop op de markt om wat inkopen te doen gaan we op weg. Het Terelj NP is zo’n 70 km buiten UB. Een uurtje later rijden we het park binnen en stoppen we bij 1 van de bekenste plekken, Turtle rock. Nou je raad het al, het is een rotsformatie die op een schildpad lijkt. Foto maken en weer verder, na 30 minuten gaan we van de weg af en wordt de 4×4 weer ingeschakeld. Dwars door het bos rijden we naar een plek op een open weide waar zijn verblijf is. Op dit moment staan er 2 ger tenten die voor gasten gebruikt kunnen worden. In de winter wordt het eten gekookt in de tent van de familie. We droppen onze spullen en drinken daarna een kopje koffie en thee. Al vrij snel wordt dan ook de lunch geserveerd. Heerlijk!!! Wat vorm betreft lijkt het een beetje op een appelflap alleen dan gevult met kaas en tomaten. Tevens is er ook 1 die erg op een appelflap lijkt. Behoorlijk vol verlaten we de ger, van Bert hadden we de tip gekregen om de berg aan de rand van het dal te beklimmen, het uitzicht zou fantastisch zijn.
Aangekomen bij de voet van de berg begint het erg stijl om hoog te lopen. Met regelmatig wat tussenpauzes komen we naar ongeveer een uurtje boven. Ondanks de felle wind is het uitzicht echt prachtig! De lucht is helemaal blauw en de zon schijnt volop tegen de half besneewde hellingen van de omliggende bergen. We kunnen het hele gebied rondkijken en schieten dan ook aardig wat plaatjes. Dan weer naar beneden. Via zigzag bewegingen gaan we weer naar beneden omdat het anders te steil is. In de ger terug lezen we nog even wat en dan is het etenstijd. Bert slacht regelmatig zelf zijn eigen koeien en hij heeft dus een paar haasbiefstukjes voor ons uit de vriezer (van buiten aangezien het altijd vriest 😉 …) gehaald. Echt super lekker, samen met gebakken aardappels en een frisse salade is het een echt feestmaal. Na het eten geeft de gastvrouw uitleg over hoe ze kwark maken. Hier waren ze behoorlijk druk mee. Tevens wordt er druk gekookt aan de erwtensoep van morgen. In onze eigen ger drinken we nog een biertje en stoken we het kachteltje flink op om de nacht door te komen.
Dinsdag 15 maart. Rond 6 uur wordt ik wakker van de kou… Hmm, na even twijfelen dan toch maar eruit om het kacheltje weer op te stoken. Gelukkig zitten er nog wat kolen onderin dus de nieuwe blokken hout vatten snel vlam. Dan nog even terug naar bed… Om 7 uur herhaal ik het kunstje nogmaals en tegen half negen staan we snel op. In de ger van de familie staat ons ontbijtje al weer klaar. Wil je een gekookt of gebakken ei? Wat een service! Niet veel later staat een gebakken eitje met tomaat en kaas op tafel. Vanochtend willen we een beetje rondwandelen in de omgeving, echter zijn we niet echt paden. We besluiten om via de autosporen naar het plaatsje Terelj te lopen. In het lokale supermarktje kopen we een fles wodka en wat lekkers voor de goede zorgen. Bij terugkomst staat de erwtensoep al voor ons klaar. Wederom overheerlijk.. ‘s Middags worden we door Bert een stuk verder in de vallei afgezet zodat we op ons eigen gemak terug kunnen wandelen. Het is zo’n 8 kilometer dus goed te doen. Onderweg maken we nog wat leuke foto’s en na anderhalf uur zijn we weer terug. Op ons eigen kacheltje koken we wat water en drinken een kopje thee. Dan snel weer naar de ger van Bert. We nemen de wodka mee en ik moet zeggen, hier wordt zeker niet negatief op gereageerd! Al snel zitten de borrelglaasjes vol… en daarna voor de 2e keer.. 😉 Bert vertelt dat hij geen bier heeft en snel even naar het dorpje rijdt… hmm ach, volgens mij rijdt hier bijna iedereen met alcohol in zijn bloed. Wij eten ondertussen even wat en niet lang daarna worden de biertjes geopend en natuurlijk weer met een klein kopstootje ernaast! Gezellig! Hierna drinken we in onze eigen ger nog een biertje en stoken de kachel nogmaals goed op voor de nacht.
Woensdag 16 maart. Om negen uur staat het ontbijt weer klaar dus we kunnen zo aanschuiven. Hierna pakken we onze tas weer in en stappen voor een laatste keer in het kleine brandweer autootje. Bert heeft bedacht om vandaag terug te rijden naar Ulaanbatar via de valleien, rivier en bergen. Prima. Kunnen we nog een beetje van het landschap genieten. Al hobbelend en schommelend gaan we over de vlaktes van het Terelj National park. Toch gaat het even later mis… Wanneer we tegen een heuvel oprijden glijdt de auto iets van het gebaande pas af en kort daarna staan we muurvast in de bevroren sneeuw. Zelf Bert, die altijd positief denkt, hoor ik een niet nader te noemen woord zeggen. Dit ziet er niet goed uit. Oh ja… De schep ben ik vergeten in de auto te gooien?!? Slim denk ik dan alweer… Je gaat met een auto een onherbergzaam gebied in zonder een schep om jezelf weer uit te graven. Bert’s vrouw wordt naar de ger gestuurd die verderop in de vallei staat. 45 minuten later komt ze terug met 2 scheppen. We beginnen druk te scheppen en bert probeert regelmatig om eens heen en weer te steken maar helaas zonder resultaat. Dan maar weer graven… Nadat we denk ik zo’n 3 kuub sneeuw hebben verplaatst komt de auto toch eindelijk los.. Pfiew.. Gelukkig. We brengen de scheppen terug naar de ger en krijgen de tip om via de rivier verder te gaan. Dus kort hierna rijden we over de rivier, het blijft toch vreemd. Onderweg passeren we verder nog vele heuvels en dalen maar gelukkig raken we niet meer vast… Alhoewel ik denk dat het soms weinig scheelt. Wanneer we weer bij de asfaltweg aankomen ben ik toch wel blij. Onderweg maken we nog even een tussenstop in een mijndorpje, het vreemde hieraan is dat de mijn eigenlijk gesloten is voor een aantal jaren geleden. Echter mogen de mensen nu zelf naar kolen gaan graven, vreemd verhaal maar echt waar. Over het hele gebied zie je nu diverse kuilen waar een lier aanzit, hieraan wordt een bakje naar boven getrokken vol met kolen. Dit zou tot z’n 100 meter diep gaan en met een lengte van wel een kilometer. Onmenselijk! Lang leve de arbodienst! Dan gaan we weer verder richting UB. Onderweg pikken we nog even onze treintickets op bij het lokale kantoortje, hierna nemen we afscheid van Bert en gaan we met de taxi naar onze homestay. Hier vallen we toch wel een beetje met onze neus in de boter. Het is gewoon een compleet nieuw appartement met superluxe sanitair en nieuwe bedden. het kan niet beter! Snel even de stad in om wat te eten en onze verhalen weer het net op te gooien. Morgen gaan we om 7.15u met de trein naar Datong, CHINA!!
