Vrijdag 9 december. Dat slaapt toch wel weer erg lekker zo’n normaal bed zeg! Vandaag begint ons Tanzania en Kenia avontuur. We hebben besloten om toch maar weer een auto te huren omdat het openbaar vervoer hier slechts van stad tot dorp gaat en dus niet de nationale parken in. Netjes op tijd verschijnt er een dame van het verhuurbedrijf bij ons hostel. Na het invullen van de benodigde papieren krijgen we de sleutel van onze Toyota Rav 4 en kunnen we gaan. Snel halen we boven onze tassen op en dumpen deze in de auto. Das toch een stuk handiger dan de bus 🙂 Eerst maar eens even pinnen, hmm eens kijken waar gaan we de komende tijd mee betalen. Ah.. Tanzaniaanse Schilling… prima. We gooien de tank vol en dan kunnen we echt weg. Vandaag viert het land dat het 50 jaar onafhankelijk is van Groot Brittanië, een nationale feestdag, das mooi zal het vast wel niet zo heel erg druk zijn in de stad. Helaas verkeerd gedacht, wat een drukte zeg. We doen er maar liefst 3 uur over om Dar es Salaam uit te komen. Het is toch een behoorlijk ander beeld dan de wegen in Namibië, daar kwam je in een uur ongeveer 1 auto tegen. Hier vliegen de bussen je aan alle kanten voorbij op een weg die toch behoorlijk smal is voor een “autobaan”. In een klein dorpje drinken we even wat fris en kopen we een brood, het lijkt er op dat hier niet veel blanken komen want we worden behoorlijk aangestaard. Snel maar weer de auto in dus. Bij de afslag naar het noorden wordt het behoorlijk wat rustiger. De bussen vliegen je nog wel voorbij maar het is nu iets minder hectisch… Aan het einde van de middag stoppen we in Korogwe, hier hebben ze aan de rand van het dorp een campsite die er echt perfect uitziet. Mooi grasmatje, douches, bar en een restaurant. Ideaal toch? ‘s Avonds eten we iets in het restaurant en na een laastste drankje duiken we ons tentje in.
Zaterdag 10 december. Gisteravond laat kwam er nog een grote groep binnen en aangezien we niet willen wachten totdat deze vanochtend allemaal gedouched hebben staan we om 6 uur op. Het komt ook wel goed uit want we willen vandaag een eind opschieten. Als eerste gaan we op weg naar Lushoto. Dit plaatsje ligt in het ……………….. gebergte, en heeft een mooi uitzicht over de bergen en vallei die ertussen ligt. Een kronkelige weg met prachtige uitzichten op de rotsen brengt ons naar boven. Het laatste stuk naar het uitzichtpunt is een zandweg, we parkeren de auto en lopen het laatste stukje naar een uitstekende rots. Ik krijg toch echt een deja-vu als ik het uitzichtpunt zie… Ah nu weet ik het weer, dit heb ik gezien in het geweldige programma Grenzeloos Naief 😉 We maken wat foto’s en dalen dan weer af naar de vallei en vervolgen onze weg naar het noorden. Onderweg zien we hele velden met dezelfde planten. De naam van deze plant is Sisal en in de bladeren zitten vezels die gebruikt worden om sisaltouw te maken. Hier worden dan weer manden, kleden of andere zaken van gemaakt. In een klein dorpje kopen we wederom een brood en eten dan langs de weg even een boterham. Aan het einde van de middag komen we aan in Manguru, dit dorp aan de voet van de Kilimanjaro is de basis voor een tocht de berg op. Vanaf hier vertrekken dan ook de meeste mensen voor een 5 tot 7 daagse klim. We hebben we zelf ook over nagedacht maar komen hier toch tijd voor tekort. Tevens zijn de kosten ook enorm, voor een 6 daagse tocht betaal je all-in rond de 1500 US Dollar p/p. Pff das wel erg veel… We vinden in het dorpje een hotel met een campsite en niet veel later staat het tentje weer! Een blanke die hier opgegroeid is verteld ons wat over de omgeving en dat we ook prima een korte wandeltocht kan doen door de omgeving. Voordeel is dan ook dat je niet het nationale park Kilimanjaro in hoeft dus ook geen entreegeld hoeft te betalen. Das dan weer mooi meegenomen. Morgen moeten we maar eens kijken.
Helaas begint het dan ineens uit het niets te regenen. We lopen snel naar de bar van het restaurant en ploffen neer. Dan is het toch ook makkelijk om hier maar iets te eten… Gemak dient de mens! Als we later teruglopen naar onze tent zien we dat de ketel van het toiletgebouw met een houtvuurtje is opgestookt, dat betekend dus warm water! En inderdaad een warme douche is het. Das ook wel erg lekker want het koelt hier behoorlijk af, aagezien we op 1290 meter boven zeeniveau zitten.
Dan kruipen we ons tentje in… Slaap lekker!
Zondag 11 december. Brr dat was weer een erg koude nacht. Het doet ons een beetje herinneren aan de koude nachten in Namibië. Ester voelt zicht vandaag niet heel erg lekker, we doen dus lekker rustig aan en nemen de tijd. Nu het helder is hebben we ook een mooi uitzicht op de besneeuwde top van de Kilimanjaro. Halverwege de ochtend vragen we bij de receptie even wat de mogelijkheden zijn om te doen. De dame geeft aan dat we voor 5 dollar een gids kunnen huren en dan naar een waterval kunnen lopen. Zo gezegd zo gedaan. De gids stelt zicht voor als Frank “No Roads”, dit omdat hij nooit over de wegen loopt maar altijd over de kleine paden door de bananen en koffie plantages gaat. Hij praat in ieder geval volop, hij weet van alles over planten, bananen, de omgeving en noem maar op. Zeg maar een lopende encyclopedie van de omgeving. Onderweg stoppen we bij een replica van een traditioneel chakra huis en bij een oud ondergronds gangen stelsel waar mensen leefden in geval van oorlogstijd. Als we de gangen doorkruipen lijkt het in mijn ogen behoorlijk veel op de gangen die we begin dit jaar in Vietnam gezien hebben. Dan gaan we verder naar de waterval, we dalen zo’n 15 minuten af een dal in en dan als we de bocht van de rivier inlopen zien we ineens een enorme waterval. Prachtig! Hier hebben we mooi even tijd om uit te rusten, dus niet veel later zitten we met de voetjes in het ijskoude water. Frank “no roads” wil graag even een foto van ons maken dus poseren we maar even bij de waterval. Terug is toch ietsjes pittiger, in de enorme hitte weer de berg op. Ach goed voor de conditie 🙂 Via koffie en bananen plantages lopen we weer terug naar het dorpje. Dit was echt een enorm leuke wandeling! Het is altijd leuk om een gids te hebben die van alles weet en je alles kan vertellen.
Op de camping relaxen we een beetje. Voor de verandering koken we maar weer eens zelf en ik moet zeggen dat het blikvoer wat we nu eten toch een stuk beter smaakt dan het eten van gister. Als de afwas is gedaan drinken we in de bar nog een drankje en gaan op tijd naar bed.
Maandag 12 december. Vandaag staan we vroeg op, we hebben een tip gekregen dat in de ochtend uren het zicht op de Kilimanjaro het beste is. Snel gooien we ons natte tentje achterin de auto en dan kunnen we op weg. Ver is het in ieder geval vandaag niet, Arusha is de eindbebstemming vandaag. Onderweg stoppen we een paar keer om van het uitzicht te genieten. Op een rustig plekje zonder schreeuwende afrikanen gooien we de stoelen uit de auto. Ontbijt met uitzicht op de Kilimanjaro, had slechter gekunt toch? Dan weer verder naar Arusha. Ook hier op deze weg komen we weer de nodige wegpiraten tegen maar gelukkig bereiken we zonder problemen de stad. Eerst maar eens naar de touristinfo, veel informatie kunnen ze niet geven. Het blijkt dat je in de Ngorongoro krater sinds korte tijd moet betalen met een chipkaart. Echter worden deze alleen uitgegeven aan touroperators. Er bestaat wel de mogelijkheid om bij de bank een storting te doen en met dit bankafschrift aan de poort van het park te verschijnen. Hier heb ik toch behoorlijk weinig vertrouwen in. Maar eens even kijken wat het internet te vertellen heeft. Bij een lokaal internet cafe kijken we het even na maar veel wijzer worden we er niet van. Aangezien Ester zich nog steeds niet al te best voelt en steeds koorts heeft besluiten we om eerst maar eens langs een ziekenhuis te rijden. We hebben zelf het idee dat het wel eens malaria zou kunnen zijn. De receptioniste verwijst ons door naar de kassa, als we een consult willen moeten we eerst betalen. Bij de dokter hoeven we niet lang te wachten. Ook hij geeft aan dat het griep of malaria zou kunnen zijn dus is het verstandig om bloed te laten prikken… Nee we kunnen u niet helpen, u dient eerst te betalen bij de kassa. Dus terug naar de kassa en weer terug naar het lab. Een beetje bloed wordt direct onder de microscoop bekeken en nog een plaatje wordt later bekeken. In de wachtkamer krijgen we dan een papier met de uitslag…. Graag melden bij de dokter! Gelukkig valt dit onder het eerste consult dus we mogen zo binnen wandelen :-). Gelukkig het is geen malaria maar alleen een verkoudheid met koorts. De dokter tovert uit zijn ladenblokje een antibioticakuur en geeft aan dat het na een aantal dagen beter zou moeten gaan… Met hem in ieder geval want je raad het al, ook hiervoor mogen we weer de nodige dollars neerleggen. Opgelucht verlaten we het ziekenhuis en rijden terug naar het centrum. Op het internet hebben we een goede touroperator gevonden en we willen eens kijken wat deze aan kan bieden. Op deze manier hebben we dan geen problemen met het betalen aan de poort. Vrij snel zijn we om, we gaan 4 dagen en 3 nachten naar de Serengeti en de Ngorongoro krater. Overigens zijn de prijzen hier echt belachelijk…. Als je met je auto het park in wilt betaal je $40, per persoon betaal je dan nog eens $50, campsite $30 pppn en als je de krater in wilt met auto komt er nog $200 bij. Toch vreemd als je ziet dat het gemiddelde inkomen hier nog geen $100 per maand is. Bij de bank pinnen we even en betalen dan ons tripje. Dat is ook weer geregeld! Via de supermarkt zoeken we een campsite in de buurt. gelukkig is deze vrij snel gevonden en niet veel later staat dan ook het tentje weer. In het restaurant bestellen we een pizza en een biertje ( een cola-tje voor Ester trouwens 😉 ). Ook laden we intussen de accu’s weer op, hopelijk gaan we de komende dagen wat fantastische dieren foto’s schieten!
