Zondag 13 november. Tjonge jonge, om half 5 gaat de wekker al. Echt super vroeg! Snel ff naar het toilet en tanden poetsen, tentje inklappen en spullen in de auto. Toch elke keer weer een kwartiertje werk. Als we wegrijden zijn de meeste plekken al leeg. Bij de poort wordt ons kenteken genoteerd en dan moeten we nog 45 kilometer rijden om bij Dune 45 te komen. Deze duin, op 45 kilometer van de poort, is volgens de mensen de mooiste plek om de zonsopgang te bekijken. Bij de duin staan al diverse auto’s en we zien een stroom van mensen de duin opsjouwen. Pff daar had ik nog niet aangedacht… vol goede moed beginnen ook wij aan de klim. Door het rode zand steil omhoog de duin op. Elke stap die je zet lijkt terug te zakken naar waar je begonnen bent. Toch komen we na ongeveer een half uur boven, net voordat de zon verschijnt. We ploffen neer en langzaam komt de gloeiende bol naar boven. De duinen lijken nu nog veel roder dan dat ze al waren. Echt prachtig! We schieten wat foto’s en dalen dan langzaam weer af, dit gaat toch een stuk makkelijker. Beneden klappen we de stoeltjes uit en genieten in een zonnetje van een ontbijtje. Wat een leven! Dan wordt het tijd om weer verder te gaan. De weg voert ons nog 15 kilometer verder naar de 2×4 parkeerplaats. Nu wordt het leuk…. 🙂 Snel even wat lucht uit de banden laten en dan door het woestijnzand met de 4×4 aan. In het begin vrij onwennig want het lijkt alsof je in de sneeuw rijdt alleen dan zonder gladheid. Schakelen dient supersnel gedaan te worden anders sta je al weer stil. Gelukkig gaat alles goed en een aantal kilometers verder staan we bij de parkeerplaats van Deadvlei. Het is ongeveer 2 kilometer lopen in de brandende zon maar als we dan de duin overkomen is het uitzicht prachtig. Het is een soort van opgedroogt meertje wat nu geheel wit is. Op deze vlakte staan overal dode bomen wat een prachtig schouwspel maakt. De kleur van de grond is wit en is helemaal gescheurd door de droogte. In mijn ogen lijkt het wel een beetje op een zoutvlakte. We zoeken een boom op en maken wat leuke spring foto’s 😉 Terug bij de auto kunnen we nog 2 kilometer verder naar de Sossusvlei, in de 4×4 stand gaat het weer soepeltje verder. Sossusvlei lijkt een klein beetje op de deadvlei echter staat hier nog een klein meertje in de duinpan. Je ziet het ook meteen, overal er omheen staan bomen en je hoort de vogels fluiten. Ook hier ligt er meer een grote duin naast en je ziet al mensen omhoog lopen. Ja hoor ook wij volgen al snel. In zo’n 40 minuten lopen we omhoog. Wat een uitzicht. Vanaf hier kun je het hele gebied overzien. Super! We maken wederom weer leuke foto’s en vervolgen dan onze weg naar beneden. Bij de auto drinken we even een glas koude ranja en rijden dat met de 4×4 aan weer terug naar de 2×4 parkeerplaats. Auto onder de boom en uit de achterklep komt de compressor te voorschijn. Overal is aan gedacht. We sluiten de stroom aan op de sigaretten aansteken en dan kunnen de banden weer op spanning gebracht worden. Zo ook weer geregeld! Er is nog 1 vlei die we niet gezien hebben, de hiddenvlei. Bij de parkeerplaats vinden we geen enkel bordje dat ons ook maar de goede weg op zou kunnen sturen. We vragen het aan één van de lokale mensen. Gelukkig weten ze ons te vertellen dat we de zwarte paaltjes moeten volgen. Zo gezegd zo gedaan. Wat een eind zeg… In de brandende zon lopen we 45 minuten naar de Hiddenvlei. Wow wat een uitzicht, alweer. Hier is echt helemaal niemand. Ik vraag me af of er vandaag wel mensen zijn geweest, op sommige stukken van de route waren zelfs geen voetsporen te zien. Terug bij de auto zijn we allebei behoorlijk doorbakken. We ploffen even naast de auto en besluiten dan ook op deze plek te lunchen. De gasbrander is snel aangesloten en de kofferbak ruimte van onze auto vult zich al snel met heerlijk pannekoeken lucht. Als we ons maaltje verorberd hebben keren we weer terug naar de ingang van het park. We mogen niet nog een nachtje blijven omdat we geen nieuwe permit voor het park hebben. We besluiten om verder naar het noorden te rijden om daar een camping te zoeken. In Solitaire, een klein gehucht, vinden we al gauw een leuke campsite. In het enige dorpswinkeltje verkopen ze zelfs braaivlees. Makkelijke keus, we kopen het vlees en lopen terug naar ons plekje. Snel ff douchen en dan kan de braai aangestoken worden. De aardappels kunnen mooi gepoft worden in de kolen en het vlees bakt al lekker. Wat een maaltijd! Vanmiddag dachten we nog dat we rijst met een blikje groente zouden eten! Hoezo klein verschil? Met een biertje sluiten we deze geweldige dag af!
Maandag 14 november. Om 8 uur staat de zon weer goed op ons tentje te branden. Tijd om op te staan. Als Ester terug komt van het douchen heb ik de tent al opgeklapt. Snel roosteren we de super droge boterhammen in een pannetje en bakken er een eitje bij. Weer een gezond ontbijt! We vervolgen dan onze weg naar Walvisbaai en Swakopmund. Deze 2 grote plaatsen liggen aan de kust en zijn na Windhoek de grootste dorpen van het land. Onderweg rijden we door verschillende kloven en over passen. Wat is het vandaag warm zeg! In de brandende zon maken we wat foto’s en rijden weer verder. Op een schaduwplek stoppen we even om iets te drinken. Tegen 2 uur komen we aan in Walvisbaai. Bij de supermarkt slaan we weer in zodat we weer een aantal dagen vooruit kunnen. Het dorp stelt verder weinig voor. We rijden naar de Walvis lagoon want daar zouden vele flamingo’s staan. 10 kilometer buiten het dorp is er echter niet één te zien. Tjonge wat een teleurstelling. Op deze plek is ook een grote zoutwinning. Hoe ze het doen weet ik niet precies maar in verschillende velden staat water wat gewoon paars is… Als je niet beter zou weten zou je denken dat er hier een chemische ramp heeft plaats gevonden.
Op naar Swakopmund. Het is ongeveer 35 kilometer rijden dus we zijn er vrij snel. Dan langs diverse hostels / campsites om een goed plekje te zoeken. Toch is het vrij duur. voor een kampeerplekje betaal je al snel 28 euro. Das toch een beetje te veel! Buiten de stad is nog een campsite. Dan daar maar heen. Wat we hier zien slaat werkelijk alles. Een compleet leeg veld met 150 plekken hutje mutje op elkaar. dit is wel erg massaal ook al staat er niemand. Het voordeel is dat het een stuk goedkoper is dus na even denken is de keus gemaakt. We moeten ook aan ons budget denken hé? Gelukkig kunnen we wel een vuurtje stoken om onze hamburgers te bakken en de aardappels te poffen. Tevens bied het meteen wat warmte voor de koude wind die over het veld staat. We duiken dan maar vroeg ons bed in waar we nog wat lezen en een verhaal schrijven voor op de site.
