Zaterdag 07-09-2013 Onze wekker gaat en met enige moeite zetten we ons ochtendritueel, in een versneld tempo, in. Efficient douchen, voeden, eten en alle spullen bij elkaar pakken. Ruim twee uur later zijn we op pad. Een kwartiertje later staan we weer op de camping. Zonnebrand voor Stan vergeten. Tja bij een strak blauwe hemel en 30 graden + op de thermometer is dat toch wel een essiencieel item. Poging twee, het is inmiddels kwart voor tien. Met een slapende Stan op de achterbank rijden wij in anderhalf uur naar Siena. We parkeren binnen de stadpoorten, dit keer wel betaalbaar en gaan op pad. Allereerst naar het bekendste plein; Piazza del Campo. Via een smal steil gezellig straatje staan we voor het waanzinnig grote plein met er rond om heen prachtige hoge statige gebouwen. Een enorme drukte van mensen en terrassen en toch heerst er een serene rust. Heerlijk. Net als de rest zetten we ons in de schaduw van de toren op de stenen neer. Onder het genot van vers fruit aanschouwen we de taferelen om ons heen. Stelletjes die verliefd een stuk pizza delen, bruidjes en familieleden die zo elegant als het gaat op de hoge hakken het plein oversteken, kinderen die achter de duiven aanrennen, slenterende mensen met ijsjes en fotocamera’s. Een super schouwspel. Siena heeft meer te bieden dus de hoogste tijd om verder te lopen. Berg op, berg af, smalle straatjes, gezellige kleine winkeltjes en prachtige vergezichten tussen de huizen door. Op de trappen aan de achterzijde van de Baptistry eten we pizza punt en Stan braaf zijn boterham. Dan op zoek naar een iets rustiger plekje voor de voeding. Op de trappen zijn we toch wel erg vaak het middelpunt in een Kodak momentje..! In de hoop dat Stan zal gaan slapen slenteren we richting Piazza del Duomo waar de gelijknamige kerk staat. Stan is klaar wakker dus op goed geluk gaan we naar binnen. Wauwwww, de muren en pilaren zijn zwart/ wit gestreept, het plafond is blauw met gouden sterren en de vloer is ingelegd met prachtig marmer. Het klinkt kitsch, dat is het ook, maar wauwww…!! Zelfs Stan blijft er stil van. Vanuit de kerk kun je de blibliotheek in. Geen boek te vinden maar we krijgen er hetzelfde gevoel als in de Sixtijnse kapel in Rome. De muren en het plafond zijn prachtig beschilderd, uren kun je er naar kijken. Maar het kleine mannetje in de wandelwagen vindt het de hoogste tijd weer naar buiten te gaan. We maken nog snel gebruik van de toiletten onder in de kerk en lopen dan, met nog een laatste blik op alle pracht en praal, naar buiten. Stan is doodmoe maar vertikt het om te gaan slapen. Al hoebelend en zingend lopen we door naar de Cripta. We besluiten omste beurten naar binnen te gaan om de rust binnen niet te verstoren. Het is iets na vieren als we besluiten de kinderwagen hermetisch af te sluiten met Dooky (ons handige anti zonnedoek). Stan is echt op, rood omrande ogen kijken ons hopeloos aan. Die moet echt slapen. En wel nu. We lopen nog een klein half uur met een gillend kind door de prachtige straatjes als het stil wordt, heel stil… het slaapt. Aaahhhh, wat een rust. We slenteren verder, bezoeken een chocolade winkel (hmmmmm..) en kopen ons tweede ijsje voor vandaag. Hiermee zetten we ons opnieuw neer op de stenen van Piazza del Campo. Vakantie… Rustig aan lopen we terug richting auto. vlak voor de tijd nog een stop voor een voeding. In een rustig steegje komen alleen wat oude dametjes en heren langs waarvan Stan de volle aandacht krijgt. Zo schattig. De terug weg gaat prima. Stan kwebbeld en speelt prima alleen achter in de auto. Op de camping snel de worteltjes in de magnetron (ja, we zijn echt aan het kamperen!) en voor ons zelf maken we een tomaat/ mozarella salade. Pyjama aan, de laatste voeding erin en naar bed. Moe maar voldaan ploffen we neer op de veranda. Tot morgen.
