Maandag 08 februari
Ruud staat op tijd op. Kleedt zich aan en eet een boterhammetje. Om half 9 moet hij zich melden bij de duikschool. Twee duiken staan op het programma. Tot die tijd heb ik om me met een boekje te vermaken aan het water. Vervelend..!
Nog geen twee minuten later staat Ruud alweer voor de deur. Duikpasje vergeten. Stom stom. Ik lig net weer in bed als er opnieuw op de deur wordt geklopt. Weer Ruud, het duiken gaat niet door. Te veel wind. Vanmiddag op 13.00 uur een herkansing.
En eigenlijk verbaasd het ons niet. Het is inderdaad stormachtig. Maar desondanks is de temperatuur toch boven de 25 graden. Dus zolang het niet regent, hoor je ons niet klagen. Ik besluit ook maar op te staan. Tijdens mijn ontbijtje kijken we elkaar aan en we denken hetzelfde. Wat moeten we hier nu toch nog gaan doen…? Enkele dagen rust blijkt toch wel wat veel rust voor ons. Sterker nog, we worden er errug onrustig van! San Pedro klinkt ineens heel goed. We checken de boottijden en de uitcheck tijd van ons hostel. De boot gaat om iets voor half 12 en de uitcheck tijd is 10.00 uur. Als we snel zijn. We bedenken ons niks en pakken accuut onze tas in. Het is net half 11 geweest als we buiten staan. Go slow, was de slogan dus op dat halve uurtje kijken we niet.
We droppen onze backpack bij de bootterminal en lopen nog even het stadje in en lopen via het strand terug. Zo, klaar om te vertrekken!
We moeten wel lachen om onszelf. Gister waren we nog aan het twijfelen om te verkassen naar een ander hostel. Maar aangezien we te lui waren (Go Slow) om onze tas te pakken zijn we maar gebleven. Nu hebben we in alle haast besloten om met ons hele hebben en houwen te verkassen naar een ander eiland net iets ten noorden van Caye Calker! Zo snel het weer veranderd (en dat doet het hier, veranderen onze plannen).
Twee uur nadat we besloten hadden te vertrekken staan we op San Pedro. Nieuwe stad, nieuwe uitdaging. Het voelt meteen goed!
Het is een kwartiertje lopen naar het hostel. Iets buiten het stadje maar in ieder geval betaalbaar. De kamers zijn errug basic maar ze hebben wel een zwembadje. Perfect! Hier maken we direct gebruik van. We regelen ook meteen een nieuw duikavontuur voor morgen. Een combo. In de ochtend gaat Ruud duiken en ik snorkelen. Direct daarna gaan we beiden nog een keer snorkelen. En zo gemakkelijk gaat het weer. Als alles geregeld is lopen we het stadje in. De zandwegen hebben hier plaatsgemaakt voor keien en naast de vele golfkarretjes rijden hier ook enkele echte auto’s en minibusjes. We wandelen wat rond en checken meteen even hoe we hier over een paar dagen weer weg kunnen komen. Tegen het eind van de middag dwalen we op ons gemak langs het water. Het strand is hier iets breder als in Cauye Calker en in de verte zie je de golven die tegen het reef slaan. Maf gezicht hoor. Zo halverwege de zee van de hoge golven die niet aankomen aan land.
We lopen via het strand terug naar het hostel. Hier kletsen we wat bij met andere reisgenoten en bestellen pizza. Deze schijnt hier legendarisch te zijn! En terecht. Het is een beetje veel maar het smaakt echt goed! Met het buikje rond gegeten hangen we wat na om vervolgens redelijk op tijd ons bedje op te zoeken. Het was weer een drukke dag.. haha..
Dinsdag 09 februari
Gisteren was het nog strak grijs met veel wind, vandaag is het strak blauw zonder wind! Kijk dit noemen we nu vakantie strand weer. Het is al goed warm als we om 8.00 uur worden opgepikt op de steiger vlakbij ons hostel. Met het bootje worden we naar de duikschool gebracht waar we onze benodigde spullen kunnen passen. Als alles geregeld is gaan we op pad. Het wordt een privé tochtje. De overige vier hebben gecancelled. Het is een kwartiertje varen naar de eerste stop. Hol Chan, een nationaal reservaat wat streng bewaakt wordt. En dat is te zien. Wat een koraal en vis zit hier zeg. Waanzinnig. Je hoeft eigenlijk de boot niet uit om al veel te kunnen zien.
Net uit de boot gesprongen verdwijnt Ruud onde water en gaan wij ook op pad. Nog geen 5 minuten later komen we een schildpad tegen. Geweldig! Echt super. Zit ie zo schattig zeegras te eten. Wat mij betrefd is de trip geslaagd en kunnen we weer naar de boot. Maar ja, daar is mijn gids het natuurlijk niet mee eens. Gelukkig maar. Onderweg komen we nog veel meer moois tegen. Enorme populaties vissen, roggen en meer. Daarnaast natuurlijk nog vele soorten koraal en ander gespuis. Net als duikers. Het is hier maximaal 12 meter diep dus de duikers kun je goed volgen. Zo’n drie kwartier later klimmen we weer aan boord. Ook Ruud is net terug en heeft vele mooie dingen gezien.
Op naar stop twee. Shark Alley. Jaja, heuse haaien kun je hier vinden, een metertje of twee/ drie schat ik zo in. Als we aankomen is het direct raak. Enkelen zwemmen rond onze boot. Oké, flippers aan, duikbril op en plons..! Ruud kijkt meteen recht in de ogen van zo’n beest. Verschrikt kijkt ie om zich heen… We zwemmen nog wat rond en enorme vissen wisselen het decor af met roggen en haaien. Weer een ervaring rijker, en wat voor één, Super!
Terug in de boot worden we weer verwend met natte, warme, heerlijk geurende handdoekjes. Echt heerlijk om dat zout van je lijf te wassen en even iets op te warmen. Het is zo’n half uurtje terug naar de kust. Halverwege verga ik werkelijk van de pijn. Ik moet zo nodig. Ruud biedt nog aan dat ik overboord kan springen, maar nee, er zijn grenzen… Vlak voor we aankomen weet ik niet meer waar ik het moet zoeken. Onze gidsen krijgen het door en stoppen de boot. Oké girl, save your kidneys! Ruud duwt me overboord. Ja, het lucht op maar het schaamtegevoel is hoog, heeeel hoog!! Maar zo normaal hier…
Aangekomen bij ons hostel nemen we direct een duik in het zwembad. Het is echt warm vandaag! We bakken (lettterlijk) wat aan op de ligbedjes en besluiten dan wat te gaan eten in de stad. We belanden aan het water in de loungebanken. Heerlijk. Af en toe een zuchtje wind. Wat te eten en te drinken en een uitzicht….zucht….. Wat een leven! Toch best lekker een beetje rust.
Aan het eind van de middag kopen we boottickets voor morgen naar Mexico en gaan we nog even langs bij de duikschool. We hadden vanochtend geen klein geld voor een fooi en dat hebben ze toch wel verdiend. Daarna lopen we rustig terug. Go slow geldt hier ook wel een beetje, zeker met deze temperaturen.
We nemen nog een duik in het zwembad, lezen een boekje en kletsen bij met mensen die ook net terug komen van een snorkeltrip. Altijd gezellig.
Douchen en weer terug. Vandaag geen pizza, dus de stad weer in. Best een wandeling elke keer weer. We eten lekker en de avond eindigd in een leuke, hippe strandtent met live band.
Morgen terug naar Mexico!
Woensdag 10 februari
De wekker gaat. Helaas, ons Belize avontuur zit erop. Vandaag pakken we de boot naar Chetumal, Mexico. Om goed half 8 staan we alle benodigde formulieren in te vullen om Belize te mogen verlaten en binnen te mogen komen in Mexico. Wat een gedoe is dat ook altijd weer. Zie er ook het nut niet van in. Elke keer je naam, adres, beroep in te moeten vullen. Staat toch op mijn paspoort, maak een kopie ofzo..
Drie kwartier te laat zijn we dan toch op weg. Het worden zes hobbelende kwartieren door de golven voor we Mexico bereiken. Onze bagage wordt doorsnuffeld, we vullen nog een formuliertje extra in en dan mogen we gaan. Het is inmiddels bijna 11.00 uur. We delen een taxi met een andere backpacker en staan niet veel later op het busstation. Helaas is de bus naar Playa del Carmen net weg. Maar niet getreurd, over anderhalf uur gaat er weer één. Half één dus. We hangen wat rond en klokslag half één zijn we op weg. Het kan dus wel..
Om 17.00 uur rijden we de busterminal van Playa del Carmen binnen. Een compleet andere wereld. Wat een hotel/ resort gebouwen staan hier zeg. Niet normaal meer. Uiteraard gaan wij voor de budget optie, even buiten het wandelgebied. Nog steeds errug prijzig maar ja, dat viel te verwachten in dit Amerikaanse oord. Het is een groot hostel met een gezamelijke ‘woonkamer’ en keuken. Da’s altijd gezellig!
Meteen gaan we de stad verkennen. Alle grote ketens als de Mac, de Burgerking, de Starbucks en de Subway zijn vertegenwoordigd. De souvenirs shops en de restaurants worden met elkaar afgewisseld. Al met al een kleurige en drukke bedoening. Nog net in het schemerdonker bereiken we het strand. Waauuwww! Niet zo blauw water en niet zo wit zand, volgens de LP. Nou ik kan je vertellen, zelden zo blauw water en zulk mooi wit suikerzand gezien!! Mis alleen wat palmbomen op het strand en er staan iets teveel resorts langs, maar verder.. Perfect!!
We bestellen in een gezellige bar/ restaurand een fajitas. Toch maar weer proberen. En ja hoor, deze smaakt goed. De beste tot nu toe.. Dat zal tijd worden. Het einde van de vakantie is in zicht.
Tegen half 10 slenteren we terug naar het hostel, waar het een drukke bedoening is. Overal zitten mensen nog te eten of te chillen. We ploffen ook maar op een bankje neer. Nog even loungen voor we naar bed gaan.
