Zondag 21 september´08
Het is 8.00 uur als de wekker gaat. Het duurt even voor we ons bed uit zijn en dan nog komen we niet echt op gang vandaag. De puf is eruit! We ontbijten op ons, twee stoelen grote, balkon om uiteindelijk de bus van 11.00 uur te pakken. Op weg naar Rivas.
Halverwege begeeft de bus het en bijna iedereen verlaat de bus, behalve een paar toeristen die wazig om zich heen kijken en bedenken wat ze zullen doen. Opeens, zo uit het niets, start de bus opnieuw en weg is ie. Alle mensen op straat achterlatend. Waanzinnig..! Is de stomme toerist uithangen toch nog ergens goed voor. Niet veel later staan we in Rivas. Vanuit hier pakken we een shared taxi (met twee duitsers) naar San Jeorge waar de boot zal vertrekken. Helaas moeten we een uurtje wachten. Ach het past goed in ons ritme van vandaag.
Om 13.30 uur vertrekt er een kleine boot die volgens twee andere wachtende reizigers zo klein is dat alles nat wordt. Zij wachten op de ferry van 14.30 uur. We kijken elkaar aan en besluiten het erop te wagen. De kleine boot is 20x zo groot als een rubberboot en de enige manier om hier nat in te worden is regen of kapseizen. En zo´n vaart zal het wel niet lopen… We stappen in en een uurtje later staan we (hooguit nat bezweet) op Isla Ometepe. Een eiland wat bestaat uit twee vulkanen, Volcan Concepcion (1610 meter) en Volcan Maderas (1394 meter). Deze eilanden liggen in Lake Nicaragua.
Er staat al een gele schoolbus op ons te wachten en weer een uurtje later staan we in Altagracia. Het grootste dorp op het eiland nog net aan de kant van Concepcion. We vinden een errug leuk hostel met een heerlijk bed, een hangmat en schommelstoelen. Aangezien het dorp uitgestorven is (het is (baseball)zondag) ploffen we in de hangmat en schommelstoel en houden het zo nog wel een uurtje vol.
Tegen het donker aan ga ik douchen en Ruud probeert hoelang het internet het volhoud. Hij is net gerepareerd dus… Ben net aangekleed als de hemel openbarst en de regen met bakken tegelijk uit de hemel valt. Met een boekje plof ik op bed tot enkele minuten later de stroom uitvalt en het werkelijk pikkedonker is. Op zoek naar een zaklamp (die het uitgerekend vandaag niet echt goed doet) en dan toch maar naar de telefoon op zoek ga. Nog voor ik deze aan de praat heb hoor ik de deur opengaan en een vertwijfelde stem roept mijn naam. Het is Ruud, of ik nog leef! Zeker..
Een goed half uur later springt de stroom weer aan en begeven we ons naar het restaurant van het hostel. We hebben Skipbo (spel) meegenomen en dat was niet zo´n verkeerde keuze. Het eten duurt lang, heel lang, maar dan heb je ook wat… Het is echt met liefde bereid en trots komt de ober het brengen. Het smaakt uitstekend!
Om 22.00 uur vallen we om. Het was een vermoeiende dag, haha…
Maandag 22 september ´08
Een uurtje eerder op dan gister. Het is 07.00 uur en na een verfrissende douche gaan we in ons hostel ontbijten. De alom bekende boterham met kaas wordt verruild voor pannenkoeken. vol smart zitten we te wachten als er ineens een bord vol fruit wordt geserveerd. Lekker, maar als je je op pannenkoeken hebt verheugd… Na het fruit, wat overigens niet heel lekker was, zitten we vol en we willen net weglopen als ineens de ober met twee borden aan komt lopen. Juist (3cm) dikke pannenkoeken worden aangevoerd. Vol goede moed worden deze ook nog naar binnen gewerkt. Propvol en met buikpijn verlaten we een half uur later het restaurantje. Verhongeren zullen we hier in ieder geval niet!
We pakken de bleubird schoolbus van 09.30 uur richting Playa Santa Domingo, het bekenste en mooiste strand van Ometepe. Hier aangekomen lopen we direct het strand op. Valt een beetje tegen, het strand wat normaal enkele tot 20 meter kan beslaan is nu een luttele twee meter. De schattige stro-hutjes staan met de voeten in het water. Hier wil je je handdoekje niet neerleggen. Het uitzicht is wel fantisch, recht op de Volcan Maderas, helaas een beetje in de wolken.
Het mag de pret niet drukken en we huren twee fietsen. Over en tussen de hobbels, keien, kiezels en gaten door fietsen we naar Santa Cruz en Balgue. Twee dorpjes die idylische gedachten bij ons oproepen maar wat geen naam mag hebben. Drie vervallen huizen en een stoffig cafe later ben je de dorpen al voorbij. Net achter Balgue zit, een kilometertje de berg op, een biologische boerderij, Finca Magdalena. Compleet achter adem en tot op de laatste draad nat komen we aan. Het uitzicht is het waard. Over de tuinen van Finca Magdalena kijk je uit over de vallei met daarachter Volcan Concepcion. Het is inmiddels een stuk helderder waardoor het uitzicht alleen maar beter wordt. We drinken wat en komen op adem.
De terugweg naar Santa Cruz verloopt iets beter. Hier nemen we de afslag naar Finca El Porvenir. Een andere boerderij van waaruit je een pretroglieven tocht kunt lopen. Een hele klim later komen we wederom bekaf en nat bezweet aan. Eerst wat drinken en genieten van het uitzicht. Het is nog weer helderder geworden en het uitzicht op de vulkaan Concepcion is nog weer beter. We beginnen aan de petroglieventocht. Na twee hutjes met stenen waarop wat gekrast staat zijn we het spoor bijster. Geen enkel pad of hutje met stenen meer te zien. We lopen vol goede moed nog enkele meters in alle richtingen en geven het dan op. Niet heel erg, aangezien de tijd licht begint te dringen en alle stenen toch op elkaar lijken. Bovendien weet niemand van wanneeer de petroglieven zijn en wat ze betekenen. Een goede drie kwartier later zitten we weer op de fiets, terug naar Playa Santa Domingo. De tocht valt mee en tien minuten voor de bus komt hebben we onze fietsen afgeleverd, betaald en een paar mooie foto´s gemaakt van het strand. We pakken de bus terug en in Altagracia, waar nu een stuk meer levendigheid is, bekijken we nog een kerk en een paar standbeelden, aangezien het museum al gesloten is. Daarna ploffen we neer in het hostel. De avond start met douchen en eten. We sluiten hem af met een biertje.
Weer een goede vakantiedag is voorbij!
Dinsdag 23 september ´08
Volgens de gids in het hostel is het vroeg genoeg om de bus van 8.00 uur te pakken om de boot van 9.00 te halen. Voor de zekerheid ontbijten we maar niet hier en staan keurig om 8.00 uur voor de busstop. Een kwartier te laat arriveert ie en gaan we op weg. Helaas te langzaam, we missen de boot van 9.00 uur en moeten wachten op de volgende, 11.30 uur om precies te zijn. Verdorie…
Een heerlijk ontbijt met ei en fruit later belanden we in het internetcafe. Hier spenderen we ons laatste uur voor de boot vertrekt. Vandaar dat jullie weer helemaal bij zijn nu..
