Zondag 1 mei. Brak en met spierpijn van het toch niet zo lekker liggende bed worden we wakker. Met een half uurtje zijn we in Hue. In Hue aangekomen pakken we onze tassen en gaan we op zoek naar het hostel dat we gister hebben uitgezocht. Niet veel later sjouwen we er naar binnen. Gelukkig hebben ze nog plek, we moeten echter nog even wachten want de vorige gasten moeten nog vertrekken. We hebben nu mooi de tijd om te ontbijten en de site bij te werken, das dan ook weer gedaan. Na anderhalf uur kunnen we ons dorm bed gebruiken. Met 14 man op een kamer. Gelukkig hangt er airco en een fan. We laten onze spullen achter en gaan dan op weg naar het oude stadsgedeelte. De citadel, zoals deze genoemd wordt, is een overblijfsel van een oude stad. Het geheel doet ons een beetje denken aan de forbidden city in Beijing. Ook hier staan de paleizen en belangrijke gebouwen in het midden van de stadsmuren. Hier omheen zijn dan de verblijven voor de wat minder belangrijke mensen. De gehele citadel is een beetje vervallen en de gebouwen die gerestaureerd zijn lijken wel nieuw.. Al met al een beetje een teleurstelling.
Ook hier in Hue is de temperatuur enorm hoog, ik schat dat het ergens tussen de 37 en 40 graden is. Op zoek naar een tentje in de schaduw dus, om iets te eten. We belanden bij een restaurantje waar ze helaas geen engelse kaart hebben… hmm lastig. Met handen en voeten kunnen we dan toch iets van rijst met kip bestellen en een beetje groente. Op goed geluk. Niet veel later komt er inderdaad rijst met kip op tafel. Het is helaas niet de beste die we hebben gehad. Hierna nemen we bij de KFC nog een ijsje. Hier snappen ze wel engels 😉 en lopen dan terug naar ons hostel. Het is inmiddels happy hour en daar maken we dankbaar gebruik van! Dan komt er ineens een bekende op ons aflopen, het is Michiel! We zijn hem al diverse keren tegen gekomen deze reis! Nu reist hij samen met zijn vriendin Hannah door Vietnam. We spreken af om vanavond samen iets te eten, dat wordt gezellig! Als we na het douchen weer in de bar komen zitten ze al te wachten. We zoeken een leuk tentje op en ploffen neer. Natuurlijk worden, onder het genot van een drankje, de nodige reisverhalen uitgewisseld. Als we uiteindelijk bij de pooltafel uitkomen wordt het hard tegen hard! Mannen tegen de vrouwen. Na diverse potjes en biertjes houden we het op een gelijkspel, beide partijen hebben hier vrede mee! Als de klok 2 uur slaat moeten we 1 miljoen dong aftikken, hierna nemen we afscheid en zoeken ons hostel weer op. ‘t Was een gezellige avond!!
Maandag 2 mei. Vandaag wordt een informatief dagje! Onze DMZ tour staat gepland! Ik zal in het kort proberen uit te leggen wat er in Vietnam allemaal gebeurd is. Door onrust in het land tussen het communistische noorden en het democratische zuiden werd in 1954 besloten om de beide delen op te splitsen en op de 17e breedte graad de grens te leggen ter hoogte van de Ben Hai rivier. Aan weerszijden van de grens werd 5 km als DMZ aangemerkt. (DMZ – De militarized Zone) Dit was de buffer tussen noord en zuid. Het democratische zuiden met als hoofdstad Saigon werd al snel met adviseurs uit de VS ondersteund, dit omdat de VS het communisme als een bedreiging zag. Ook omdat het noorden met wapens werd ondersteund door de Sovjet unie. In 1965 werden 2 aanvallen op een amerikaans fregat als een verklaring tot oorlog gezien. Vanaf dit moment werden amerikaanse soldaten en materiaal ingevlogen om het dreigende oprukken van het communisme de kop in te drukken. Tijdens deze oorlog werd het eigenlijk een oorlog van de VS tegen het communistische noorden. In het zuiden werd ontstond een groepering, de Vietcong. Deze vrijheidsstrijders werden ondersteund door het noorden en vielen de amerikanen aan vanuit het zuiden. De VS werd nu dus van 2 kanten aangevallen. Omdat het een moeilijk gebied was om oorlog te voeren met het zware materieel van de amerikanen leed de VS zware verliezen. Hierop werden massale bombardementen uitgevoerd op de gebieden waar men dacht dat de Vietcong zich schuil hield. Ook werden chemische wapens als agent orange gebruikt om de vijand uit te schakelen. Na de vele verliezen en de grote tegenstand in de VS tegen de oorlog trok de VS zich terug uit Vietnam in 1969. Dit was een grote kans voor het communistiche noorden en een aantal jaren later was het gehele land onder aanvoering van Ho Chi Minh weer communistisch. Hierop werd Saigon omgedoopt tot Ho Chi Minh City. Tot zover de geschiedenis les 😉
Tijdens deze tour bezoeken we oude belangrijke punten uit de oorlog, veel is er niet van over maar door de verhalen van onze gids worden we er toch een beetje stil van. Aan het einde van de dag bezoeken we de Vinh Moc tunnels, het dorpje Vinh Moc werd tijdens de oorlog zo veel gebombardeerd dat de bewoners besloten om ondergronds te gaan wonen. Hierop werden in de volgende jaren diverse tunnels tot een diepte van 23 meter uitgegraven. Hierin leefden de bewoners gedurende 7 jaar. De tunnels zijn nu nog in originele staat en natuurlijk nemen we een kijkje. Indrukwekkend hoe mensen zo lang onder de grond kunnen leven in zulke vochtige ruimtes. Wat een dag was dit zeg, erg goed om dit soort belangrijke gebeurtenissen van zo’n land te weten. Als we ‘s avonds weer terug zijn in het hotel zijn we nog altijd behoorlijk onder de indruk. Wat een dag!
Dinsdag 3 mei. Top Gear met Ruud en Ester..!! Vandaag gaan we op de brommer het stuk van Hue naar Hoi An afleggen, zo’n 140 km. Deze tocht is een gedeelte van de tocht die de heren van Top Gear ook afgelegd hebben tijdens hun avontuur. Na het ontbijt laten we onze tassen achter bij de receptie, deze worden later op de dag naar het eindpunt gebracht. Eerst moet ik een stukje proefrijden omdat de gids wil zien hoe we het doen. Schijnbaar vindt hij het goed want niet veel later zijn we onderweg. We zitten met z’n tweeën op het brommertje en langzaam vinden we door het chaotische verkeer onze weg de stad uit. Dan kan het gas los. Met zo’n 60 km per uur gaan we richting het zuiden. Onderweg stoppen we bij een waterval om even af te koelen. Wat heerlijk zeg! In het stromende water genieten we van de omgeving. Dan met een natte broek weer op weg. Gelukkig is dat geen probleem want binnen no-time is deze weer drooggewaaid in de warme wind! Na de lunch beginnen we aan de beklimming van de Hai Van pass. Inmiddels is er ook een tunnel aangelegd dus hebben we hier geen last van veel verkeer. Da’s maar goed ook wat op sommige stukken met een steigingspercentage van 10% loopt de kilometerteller terug naar 20. Als we na de nodige S-bochten boven staan is het uitzicht prachtig! Als we het de amerikaanse bunkers hebben bekeken op de top kan de afdaling beginnen. Langzaam dalen we af ondertussen genietend van het uitzicht als we op zee niveau staan kunnen we op een recht stuk van de weg even los gaan. Onverantwoord racen we met 90 km/h achter de gids aan op een klein brommertje in een korte broek en een shirtje…. hmmm… Als we een brug overgaan voelt het ineens erg raar achter, ik weet het meteen al. Een lekker band, ja hoor! Bij het bekijken van de band komt er een spijker van 5 cm uit, ai. Als hij de band wil proberen te plakken wordt het toch wat lastiger, wat een gat zeg. Dat gaat nooit lukken, onze gids legt de band erweer op en Ester springt bij hem achterop de motor. Met een lekker band rij ik naar het dichtsbijzijnde brommer reparatie shopje. In een half uurtje verwisselen ze de binnenband en kunnen we weer verder. Gelukkig! Als we aan het einde van de middag Hoi An binnen rijden is het weer raak. Zo plat als een dubbeltje… en dat 500 meter voor het eindpunt. Onze gids vind het allemaal wel goed en Ester klimt weer achterop de motor. Met wederom een platte band rij ik het laatste stuk en duw dan de brommer de stoep op. Mooi geweest zo 😉 Als onze bagage arriveerd zoeken we een geschikt hotel en nemen een duik in het zwembad. Heerlijk. Daarna het gezellige centrum in om iets te eten. Wat een geweldige dag was dit!!!
