Donderdag 29-08-2013 We zetten een wekker, 07.00 uur maar het wordt een half uur later als we daadwerkelijk uit ons bed rollen. Na alle gebruikelijke taferelen in de ochtend stappen we in de auto. Florence/ Firenze is een klein uurtje rijden. We vinden de parkeergarage midden in het centrum. Handig handig en volgens de LP betaalbaar. Prima. Gewapend met een plattegrond gaan we op pad. Mijn mond valt open als we Piazza del Duomo oplopen. Wauwww, een inmens bouwwerk; de kerk beslaat het halve plein. Ernaast een prachtige toren/ Campanile en daarvoor een baptistry. Allemaal even prachtig en tot in detail bewerkt. Aan elke centimeter is aandacht besteedt. De kerk is vrij toegankelijk en dat is te zien aan de rij. Stan redt het om een volledige fruithap naar binnen te werken voor we naar binnen kunnen. De binnenkant valt een beetje tegen, we steken een kaarsje aan en lopen naar de rij voor de Dome. De koepeltoren van de kerk. Naar het ontwerp van het Vaticaan nagebouwd. En dat klopt. De vele traptreden, de smalle gangetjes, de rondgang in de koepel vanwaar je een prachtig uitzicht hebt op de schilderingen aan het plafond en als laatste de schuine wanden als je de koepel zelf ‘oploopt’ tot op het dak. Het uitzicht is magnifiek. Alle daken van Florence, het plein, de kerk; super! Als we weer beneden staan lopen we via Piazza della Repubblica naar de Uffizi. Een museum waar je U tegen zegt, zo groot. Vol kunst, schilderijen en andere belangrijke items. We hadden ons voorgenomen deze niet te missen must see, te bekijken maar bedenken ons ter plekke. Het is gewoon niet aan ons besteedt. En al die belangrijke mensen zeggen ons werkelijk niets. Jaja, we weten het, stelletje kunstbarbaren, maar ‘t is niet anders. In plaats daarvan lopen we verder door de stad. Langs het water naar Piazza die Santa Croce. Hier staat nog een prachtige kerk die we natuurlijk van binnen en buiten bekijken. Op het stoepje aan de rand van het plein doet Stan een verwoede poging uit een flesje water te drinken. Ach, hij heeft vast wat druppels binnen gekregen. De rest zit als pure verkoeling in zijn shirt. Haha.. Langzaam aan lopen we terug. Via de Gelateria waar we een te groot en te duur ijsje halen. Maar lekker..!! Met uitzicht over de rivier de Arno, vanaf het smalste bruggetje vol juweliershops, peuzelen we hem op. Heerlijk. Nog nadenkend hoe we de dag zullen afronden belanden we op het terras. Het valt ineens met bakken uit de hemel. Dikke druppen, de straten vol plassen. Wij zitten prima met een drankje en bruchetta op Piazza della Repubblica. Tegen half zeven, het is droog en een heerlijk avond zonnetje schijnt over de stad, zijn we terug op Piazza del Duomo. Om de beurt glippen we Baptistry nog even binnen, voor we richting auto lopen. De verrassing is groot. 31 Euro 50… Hmm, de max was toch 20 euro. Het info knopje biedt uitkomst, maar zelfs in het half Italiaans/ half engels weet de man ons duidelijk te maken dat er alleen een uurtarief is, geen dagtarief. Tja, dan zit er niets anders op… Op een kwartiertje voor de camping weet Stan ons tot stoppen brengen. Het huilen is echt ondraaglijk. Wat een herrie! Haha, de smurf heeft honger. Achter in de auto doen we er alvast een halve voeding in. Dan snel verder. Eenmaal op de camping wordt het arme schaap snel volgestopt met pap, soepstengel en de andere helft van de borstvoeding. Oververmoeid (want overdag slapen in de kinderwagen zit er niet in) valt hij in een diepe slaap. Wij bestellen nog snel een pizza en na een drankje kruipen ook wij ons bedje in. Het was een leuke dag!!
Donderdag 30-08-2013 Een camping dagje. Alleen al om Stan een keurig ritme met voldoende slaap te kunnen bieden. Na de fruithap naar het zwembad. Zwemmen, zonnen en even spelen. Rood omrande oogjes kijken ons blij aan. Tijd voor de boterham en een middagdutje. Stan slaapt tot na vieren. Hij had het nodig. En voor ons ook lekker hoor. Beetje lezen, beetje zonnen, beetje dutten. De middag vliegt voorbij. Maar we hebben tijd aan onszelf en tegen vijven lopen we nog een keer richting zwembad. Stan heeft de grootste lol. Hij vindt het grote zwembad echt prachtig. Het kan hem niet wild genoeg gaan. Lekker spetteren, spartelen en plonzen. Heerlijk. Als we uit het zwembad komen zet Ruud hem op de handdoek neer. En meneer blijft gewoon zelfstandig zitten. En stevig ook. Zo een paar minuutjes. Dat heeft hij toch maar mooi geleerd…!! Trotse papa en mama moedigen hem aan. Hij heeft geen idee maar lacht vrolijk mee. Haha.. voor de vakantie was het nog echt, zitten, loslaten en weer opvangen. Je zag hem gaan, en nu, keurig op twee billen en nog twee handjes over om speelgoed te pakken en naar ons op te kijken en te lachen. Super! Tja, vorig jaar waren we nog niet eens onder de indruk van de Grand Canyon en moet je ons nu zien stralen.. Haha… De avond verstrijkt zonder verdere bijzonderheden maar met de gebruikelijke rituelen. Voor je het weet valt de nacht.
