Vrijdag 27 april 2012: Oke, ik hou van een hard bed maar je kan het overdrijven. Voel echt alle onderdelen van mijn lijf (al heeft die dromedaris er ook nog wel iets mee te maken) en bij Ruud verloopt het niet veel soepeler. We staan op en genieten van een uitgebreid tradiotioneel Marokkaans ontbijt boven op het dakterras in het zonnetje. Een goed begin.. Dan is het tijd om ons door de smalle straatjes en steegjes (Medina = oude stad) mee te laten voeren en op te gaan in de menigte. Een enorme drukte van mensen, kooplieden, moskees, oude pandjes en nog meer mensen die iets proberen te verkopen. Al is het een uitzicht, ze lopen mee (gelukkig) maar verwachten vervolgens wel geld. En ga er maar vanuit dat een euro per minuut niet voldoende is. Door één man wordt ons even goed ingewreven dat niets, maar dan ook niets gratis is in Marokko. Tja, zo kan je je land ook promoten naar de toerist! Waanzin. We (ver)dwalen door de steegjes, zien de prachtigste gebouwen waarbij aan elk detail gedacht is en laten ons door een lokale bewoner informeren over de Tanneries, de leerbewerking en kleuring. Enorme betonnen bakken waar het wol van het leer gescheiden wordt, schoongemaakt en gekleurd. Alles met natuurlijke stoffen zoals saffraan, indigo, klaprozen, cobalt, munt enzovoort. Een prachtig gezicht (als je je neus dicht houdt of het stukje munt eronder houdt) waarbij je het gevoel hebt dat je eeuwen terug bent geworpen in de tijd. Pure arbeid waarbij de ezel dient als lastdier en de mens de rest doet. Na het kleuren wordt het leer verwerkt in allerlei producten als tassen, slippers en jassen. Uiteraard allemaal te koop in de naastgelegen winkel. Ja, mijn zwak voor tassen komt bovendrijven en na een goede onderhandeling loop ik naar buiten met mijn aankoop. Ruud hoofdschuddend achter me aan!! Haha, weer één tevreden klant verlaat het pand! Het is al na drieën als de meeste winkeltjes sluiten (islam heeft op vrijdag weekend) en wij onze weg terug vinden naar de poort dichtbij ons hotel. Op een terras tussen alle mannen en een enkele vrouwelijke toerist genieten we van een kopje verse muntthee met wat ondefinieerbaar zoets van het schattige mannetje aan de overkant van het steegje. Heerlijk! Als de zon weg is wordt het frisser en is het tijd om ons om te kleden. Lange broek en een vestje zijn geen overbodige luxe. Het Clock Cafe biedt ons een heerlijke maaltijd wat niet neigt naar cous cous, Tajine of kebab. Echt die Marrokaanse keuken valt tegen. Eigenlijk smaakt alles ongeveer hetzelfde zonder dat er veel smaak aan zit. Zonde..!! Helaas helaas is er eerder al iets misgegaan en komt mijn eten er alweer uit voor we het pand verlaten hebben. Ook het toilet in ons prachtige Riad (tradiotioneel huis, ons hotel) bekijk ik nog een aantal keren van binnen en buiten voor we gaan slapen. Morgen weer een dag.
Zaterdag 28 april 2012: Het regent als we opstaan en de voorspellingen voor de komende twee dagen zijn niet om over naar huis te schrijven. Regen regen en nog eens regen. Ons plan (gisteren bedacht) om drie dagen een auto te huren en hiermee door de noord- oostelijke bergen te rijden, watervallen te bezoeken en een grot in te gaan schrappen we van ons program. Evenals Volubilis, de grootste Romeinse opgraving van Marokko, een uurtje van Fes af. Helaas, maar uren door de regen lopen is nou niet het bepaald het beeld wat we hebben bij een Honeymoon. We ontbijten (Ruud traditioneel Marrokaans, ik met een broodje jam) en bespreken onze opties. Uiteindelijk laten we onze gastheer besluiten dat we naar het zuiden te trekken, op naar het droge weer. Rond het middaguur pakken we een taxi naar het treinstation waar om 12.50 uur de trein naar Rabat nemen. Als we vier uur later aankomen komt het ook hier met bakken uit de lucht en heeft Ruud zijn maag bedacht om de mijne achterna te gaan. Een kamer met privé badkamer graag, da’s nog af te rennen, haha.. Met tegenzin eet ik nog een overheerlijke snitzel (kan niet anders zeggen, hij is heerlijk) terwijl Ruud toekijkt en probeert de cola binnen te houden. Tevergeefs overigens. Gezellig getrouwd stel zijn we zeg. Ziek, zwak en misselijk. En het weer werkt ook al niet mee. Op tijd naar bed. Morgen weer een dag!
Zondag 29 april 2012: Om 08.00 uur staan we op, nemen een douche en checken uit. Het is slechts 10 minuten lopen naar het station waar we op 09.15 uur aankomen. Keurig op tijd, al zeg ik het zelf als je om 09.45 uur de trein wilt halen (keurig nagevraagd gisteren). We zijn dan ook errug verbaasd als alle klokken op het station een uur later aangeven. Vreemd vreemd! Als we de kaartjes kopen blijkt de eerste trein om 11.45 te gaan. Die van 09.45 uur hebben we gemist. Helaas kan de man achter de balie alleen lief lachen en geen woord engels. Maar we vermoeden dat de Marokkanen vannacht bedacht hebben de klok te verzetten. Bij navraag blijkt dit inderdaad het geval. Normaal gebeurt dat in maart, maar dit jaar hebben ze bedacht om het afgelopen nacht uit te voeren. Tja tja, daar waren we niet op voorbereid. Helaas, want het betekend dat we nu nog anderhalf uur moeten wachten, vier uur in de trein moeten naar Marrakech om vervolgens nog drie uur door te brengen in een bus naar Essaouira. Een lange dag die nu nog langer wordt. Maar we moeten daar aankomen vanavond, gezien het feit dat we gisteravond in een vlaag van lichte verstandsverbijstering, met de regen nog op onze kop, de kou in de tenen en onze geweldige fitte lijven bedacht hebben om een poepie chique hotel te boeken met zwembad, hamam en sauna om de laatste dagen in Marokko af te sluiten als een echte honeymoon!! We ontbijten in de stationshal (Ruud met een broodje jam en ik met een ei dat in een centimeter vet drijft waar je maag zich accuut nogmaals van omdraait) en komen zo de tijd door tot 11.45 uur. De treinrit is lang en het uitzicht niet spectaculair met die grijze wolken maar met een kleine vertraging arriveren we in Marrakech. Het is droog, de zon schijnt en de temperatuur begint weer aangenaam te worden. Nu alleen nog een bus naar Essaouira. Makkelijker gezegt dan gedaan. De bus van vanmiddag zit vol. En ook de bus van een andere maatschappij even verderop blijkt vol. Daar sta je dan. Het is 17.00 uur en bij Ruud zakt de moed in de schoenen. Een taxi lijkt de enige mogelijkheid. Te makkelijk laten we ons overhalen om voor te veel geld ons met een klein privé busje naar ons hotel te brengen! Hopen dat dat brengt wat we ervan verwachten… En dat doet het..!! De hal is inmens groots, we worden hartelijk ontvangen en door een vriendelijk mannetje naar onze kamer gebracht. Hier wacht ons een kingsize bed, uitzicht op het zwembad en een keurige badkamer met bad. Merci, merci.. Voldaan ploffen we op bed. Perfect, een beetje decadent, maar toch Perfect! We frissen ons op, trekken wat warmers aan en verlaten de kamer. In een klein knus tentje niet ver lopen van het hotel proberen we nog een aardige maaltijd binnen te krijgen maar onze buiken werken nog niet mee. Helaas. Het is tegen middernacht als we in ons bed verdwalen, heerlijk! Slaap lekker en tot morgen.
