Eugnella NP & Cape Hillbourough NP

Dinsdag 13 augustus 2024
Met hetzelfde getik van de regen op het dak van de camper worden we weer wakker. Het is nog steeds grijs en grauw! Inpakken en wegwezen. Ruud kruipt achter het stuur en ik kruip bij de kinderen achterin om mee te doen met de spelletjes. Er worden heel wat natte kilometers afgelegd, de ruitenwissers draaien overuren. Wat een water, wat een water. De lunch doen we dan ook in de camper en dan weer door. Eindbestemming is Rockhampton. Al met al is het in totaal nog geen half uur droog geweest vandaag. Dus met een sprintje naar het toiletgebouw en bij terugkomst omkleden. We koken en eten en na achten lijkt de regen wat te minderen. Afwassen in de campkitchen is dus haalbaar. Bijna droog komen we aangelopen, blijkt de elektriciteit het begeven te hebben. Handig, geen licht en ook geen warm water. In het toiletgebouw brand nog wel licht dus halen we daar water en wassen we af in de camper.
Vanavond maar op tijd ons bed in. Kijken wat morgen brengt.

Woensdag 14 augustus 2024
Het is droog! De temperatuur stijgt! Yeahhhh.. Toch nog even spieken op de weerkaart maar in Noosa en Fraser Island (K’gari) regent het vandaag nog nagenoeg de hele dag. Goede keuze gemaakt dus om door te rijden. Voor vandaag staan er weer wat kilometers op de teller. Het is nog een uurtje of 4 rijden naar Eugnella NP. We rijden op tijd weg om er ook op tijd te zijn. Aan het eind van de middag en in de vroege ochtend heb je in dit park de kans om de beroemde Platypus te zien. Een soort otter met een grote platte snavel. Het dier is super schuw dus moeilijk te spotten. We gaan toch een poging doen.
Tegen 14.00u komen we aan bij Pinnacle Family Hotel. Je kan hier voor een tientje campen in het weiland achter het hotel. Als je eet in het restaurant, welke bekend staat om zijn fenomenale pie, dan gaat het tientje van de rekening af. Goede deal! We kopen een voucher voor 10 AUD en rijden het weiland in. Helemaal prima. We lunchen hier met yogurt en muesli en rijden dan door naar het park, nog zo’n 30 minuten verderop. Vanuit de parkeerplaats kan je twee kanten op wandelen naar diverse lookouts voor de Platypus. Vol goede moed lopen we eerst naar links. Het is nog geen kilometer dus al snel zitten we langs de waterkant; muisstil en turend. En ja hoor, daar heb je er eentje. Aan de andere kant van het water, dus wel een metertje of 20 van ons af. Maar het is er zeker eentje. We blijven geduldig en dat wordt beloond. Het beest zwemt onze kant op, komt regelmatig even boven en lijk met zijn achterpoot te zwaaien. Fantastisch! Ze zijn wel een stuk kleiner dan we allemaal in gedachten hadden. De vrouwtjes worden maar zon 40cm lang en de mannetjes 50cm, leren we later. Maar het is echt een mooi plekje, in het subtropische regenwoud, aan een stroompje, de schildpadden liggen lekker te chillen op een tak boven het water en de platypus zwemt er als een dolfijn doorheen. Uiteindelijk zien we er een stuk of 6/7. Missie geslaagd.
We lopen nog naar de andere uitkijkpunten aan de rechterzijde maar deze zijn minder mooi en geen beest te zien. Er is nog een kleine wandelroute door het woud waar we nog precies genoeg tijd voor hebben. Super gaaf met die reusachtige bomen, lianen, palmen en… een rock wallabie. Zo ineens ziet Jort iets bewegen tussen de bomen. Hoe gaaf is dit; hij is niet gewend aan mensen dus houdt hij ons op afstand, maar we kunnen hem goed bewonderen. Bruin en kleiner dan de kangoeroe, maar met dezelfde leuke poten en het springen als ie zich verplaatst. We lopen verder en dan maken we kennis met de bloedzuigers. Ik heb de eerste te pakken, mijn eerste reactie is natuurlijk een lichte paniek omdat het stomme beest niet loslaat. Wat meteen overslaat op de kinderen. Ai.. doorlopen dus. Gelukkig blijft het bij slechts een paar bloedzuigers en bereiken we snel de camper.
Via dezelfde steile bochtige weg rijden we terug naar Pinnacle Family Hotel. Camper in het weiland en aanschuiven in de bar voor de pie. De jongens bestellen pizza en kipnuggets. Tijdens het wachten spelen ze een potje poolen. Vinden ze helemaal leuk en helemaal niet zo heel moeilijk. Ach ja, altijd goed zoveel zelfvertrouwen maar Ruud en ik zijn blij dat aan het einde van het potje het doek nog heel is. Haha.. ze hebben zich iig goed vermaakt en zijn de illusie armer dat het toch niet zo heel makkelijk is.
Na het eten en het poolen lopen we terug naar de camper. Tijd om ons bedje weer op te zoeken.

Donderdag 15 augustus 2024
Omdat we gisteren al best veel Platypus beesten hebben gezien rijden we vanochtend niet vroeg nog eens naar het park toe. In plaats daarvan doen we het rustig aan. Lekker douchen en ontbijten met pannenkoeken met vers fruit. Het begint bijna op vakantie te lijken! Daarna rijden we richting Cape Hillbourough NP. Omdat het maar een goed uurtje rijden is nemen we alle tijd. Stoppen we bij een oude brug waar de Platyus potentieel kan zitten (volgens de bordjes dan). Helaas geen Platypus maar wel een geweldig stromend riviertje waar je doorheen kan banjeren en waar je stenen in kan gooien. Oke jongens, we blijven hier wel even. Na een tijdje gaan we weer op weg.
We rijden in het Suger Cane gebied. Enorme velden vol met een soort suikerriet, ellenlange smalle treinsporen en her en der een treintje met vele wagonnetjes wel of nog niet volgeladen met de sugar cane. Af en toe volgt er een klein dorpje, houten huizen, een piepklein houten politiekantoor en dan ineens een immens grote fabriek. Ah, hier gaan al die treintjes naar toe. Hier wordt al die suiker verwerkt. Het lijkt alsof je naar een film kijkt uit de jaren 70 ofzo. Grote rookpluimen uit de schoorstenen, zo erg dat zelfs onze kinderen bedenken dat dit niet zo best is voor de natuur. Veel staal en roest. Een beetje zoals bij een oude mijn. Fascinerend om te zien en ik kan het niet laten om terug te rijden om er toch wat foto’s van te maken. Daarna door naar Marian. Dit dorp heeft een supermarkt en hier slaan we snel wat brood en water in. De rest hebben we nog voldoende dus zijn we redelijk snel weer op weg.
Tegen tweeën bereiken we de camping in Cape Hillbourough NP. Eerst maar wat eten. Aangezien er een zwembad op de camping is en we vanuit onze plek de zee zien, horen en ruiken is niemand meer enthousiast om te gaan wandelen. Dus zwembroeken aan en starten in het zwembad. Er is zelfs een glijbaan aanwezig, het kan niet beter. Als het water toch te koud wordt pakken we ons boeltje op en verkassen we naar de zee. Heerlijk in de golven en het zand. Als de zon ondergaat koelt het af en gaan we warm douchen. Koken, kopje thee en dan op tijd het bed in. Morgen is het weer heel vroeg dag…

Vrijdag 16 augustus 2024
Om 05.35u gaat de wekker. Dit is wel heel vroeg, maar voor het goede doel. Om 05.45u worden de kangoeroes op het strand gevoerd. Beetje slecht voelt het wel. Maar tot op heden hebben we meer dode kangoeroes langs de weg zien liggen dan levende hebben zien springen. Dus tja, wij doen ook maar mee aan deze toeristische voorstelling. En we zijn niet de enigen. De halve camping loopt richting het strand. Met zeker een mannetje of 50 staan we te kijken naar de kangoeroes. De ranger (zoals hij zichzelf noemt) geeft uitleg en schreeuwt je af en toe toe dat je niet mag flitsen en er geen rode lampjes op je camera zichtbaar mogen zijn. Dat vinden de kangoeroes niet leuk. Ah ja, oke. Gelukkig is de rest geen poppenkast. Hij legt verder uit dat deze kangoeroes, het zijn er een stuk of negen, met de hand gevoed zijn omdat ze uit de buidel gered zijn van veelal aangereden moeder kangoeroes. Da’s dan wel weer positief. We maken nog wat foto’s, zonder flits, met opkomende zon en genieten stiekem toch wel van deze prachtige beesten. Na een klein uurtje verdwijnen de kangoeroes langzaam weer allemaal het bos in. Wij lopen terug naar de camper. Met nog een kangoeroe binnen handbereik en wat vogels op hoge poten naast ons gaan we heerlijk ontbijten met croissantjes. Een goed begin van de dag.
Omdat we zo mooi op tijd zijn zetten we de camper net buiten de camping en lopen nog een mooie tocht door Cape Hillbourough NP. Via het strand en dan een stijl rotsachtig pad op naar boven dwars door de eucalyptus bomen en het regenwoud. Op het hoogste punt hebben we een prachtig uitzicht over de kustlijn. Beneden ons zien we de schildpadden zwemmen in het kristal heldere water. En iets in de verte, maar goed zichtbaar zien we de walvissen hoog boven het water springen. Fantastisch. Het pad brengt ons langzaam weer naar beneden en een goed uur later staan we weer op het strand. Het is laag water dus kunnen we op het ‘eiland’ komen. We lopen tot halverwege, achtervolgen de krabbetjes en zoeken koraal en schelpen. Heerlijk genieten. Dan terug naar de camper. We rijden naar Smalleys Beach om te lunchen. Aangekomen blijkt het laag tij en is er een stuk strand zichtbaar, veel rotsen en een stukje mangrove. Een mooi gezicht. Eerst een broodje, als we zitten loopt er ineens een enorme varaan langs. Het beest is zeker een meter lang. We achtervolgen hem met de camera. Zo’n grote hadden we nog niet gezien.
Daarna is het tijd om te spelen met de stenen/ rotsen op het strand. Iets na tweeën pakken we de spullen in. Het is nog anderhalf uur rijden naar onze eindbestemming voor vandaag; Airlie Beach. We hebben een campsite geboekt naast het vliegveld omdat de camping in het centrum geen plek meer had (slapen we de dag erna wel). Mooi op tijd staan we op de plek. Het zwembad trekt niet heel erg dus Stan en Jort begeven zich naar de speeltuin en Cas gaat met Ruud voetballen bij het vliegveld. Als ze klaar zijn in de speeltuin doen we een rondje camping en ontdekken we allerlei mooie bomen en vruchten waar we nog steeds niet achter zijn wat het zijn.
Als de lasagne in de oven staat gaan we lekker douchen. Daarna kunnen we zo aanschuiven. Smaakt best goed. En voor een kant en klare lasagne smaakt ie best goed. We sluiten weer een mooie dag van onze reis af.