Daintree Rainforest

Zaterdag 24 augustus 2024
De wekker gaat, aankleden, ontbijten en snel op pad. De krokodillen wachten. Het is een minuut of 40 rijden naar Bruce Belcher en son – Daintree River Cruises. Onderweg pakken we nog een tankstation mee. De stress van eerder is namelijk niet zo goed bevallen..
Mooi op tijd komen we aan en starten we daar met koffie/ thee en slush puppy. Als we in de gezellig ingerichte bar zitten, in de oude treinboot waar men lang geleden de river cruises mee deed, zien we een spin in zijn web. En het is er niet zomaar eentje, mijn hemel… hij is groot! Brrrr… we zijn onder de indruk.
Via een mooi pad door het tropische regenwoud lopen we naar de Daintree river. Hier stappen we in de boot en gaan op pad. Enkele meters verder ligt mevrouw Bruce op een klein zandbankje aan de rivier. Deze krokodil is vernoemd naar Bruce van onze cruise, maar bij nader inzien bleek de krokodil een vrouwtje te zijn. Sindsdien draagt meneer Bruce van de cruise de bijnaam Bruce Jenner. Ai..
We varen verder, maken een ommetje omdat onze boot iets te diep in het water ligt en we dan vast komen te zitten en draaien dan een smal stukje in achter het eilandje. Wauw… aan beide zijden dicht begroeit regenwoud, aan de linkerzijde een krokodil en aan de rechterzijde een Kingfisher (ijsvogel). Beide poseren mooi. Echt prachtig! Wat verderop langs de rivier ontmoeten we de grootste, zwaarste en oudste krokodil van dit stuk rivier; het is een mannetje, weegt zo’n 700kg en is rond de 80 jaar oud. Wat een beest! Geweldig. En hij kan nog jaren mee, want een krokodil kan wel 110 jaar worden. Het uur is zo voorbij en voor je het weet varen we alweer langs Bruce en meren we aan bij de steiger.
Nog maar een slush puppy en dan de camper weer in. We gaan nog een klein stukje verder naar het noorden met eindbestemming Cape Tribulation. Hiervoor moeten we wel eerst de Daintree River oversteken met een pondje. Een hele belevenis weer. Met z’n allen staan we voor in de camper als we het pondje op mogen rijden. De overtocht is slechts een paar minuten maar het is één groot feest. Aan de overkant van de rivier staan we al vrij vlot stil voor het stoplicht. Er zijn namelijk hele stukken weg weggeslagen en dus moeten we om en om over één weghelft. Dit duurt wel even. Onze eerste echte stop is bij Thortons Beach. Hier spelen de jongens heerlijk in het zand (zwemmen mag hier niet i.v.m. de zoutwaterkrokodillen). Ze bouwen een compleet buffet na van zand. Krijg je meteen honger van dus maken we maar meteen een echte lunch klaar die we naast het zandbuffet opeten. De volgende stop is de Mardja Boardwalk. Een korte wandeling van nog geen 2km door het mangrove. Een vrij bizar landschap; we zien de stronken wortels zoals we het kennen van een mangrove maar hier steken ook allemaal kleine en wat hogere punten weer van onder naar boven. Het is donker en vochtig. Nee, zou hier ‘s avonds laat niet graag alleen lopen. Beetje spooky ziet het er wel uit. Maar goed, het is allemaal voor het goede doel, want op deze manier krijgen de bomen genoeg licht en zuurstof. Slim hoor.
De tocht gaat verder en we rijden naar het meest noordelijke punt welke wij zullen doen op onze reis door Australië; Cape Tribulution. Eerst de lookout. Een korte boardwalk brengt ons erheen, alleen is deze lookout eerder al weggeslagen door de wind en het water en dus verkort waardoor het uitzicht, nou ja, iets minder spectaculair is, haha..
Dan maar even op het stand kijken. Deze schijnt prachtig idyllisch te zijn. Helaas, valt een beetje tegen. Het is een mooi stand maar met een strak grijze lucht op de achtergrond is het idyllische er wel een beetje af. Waar wij ons weer om willen draaien om te gaan, liggen de jongens alweer op de knieën in zand en zeker nog niet van plan om verder te gaan. Nou eventjes dan nog. Maar dan is het tijd om naar de camping te rijden, een paar minuten ten zuiden van Cape Tribulution. Ons plekje ligt net achter de bomen/ palmen rij bij het strand. Wat gaaf! En we mogen een vuurtje stoken op het strand. Dat laten we ons geen twee keer zeggen. Die marshmallows liggen al vanaf de eerste Australische supermarkt in het kastje klaar om geroosterd te worden. We parkeren de camper in het drassige gras en hopen dat we er morgen weer uitkomen. Maar dat zijn zorgen voor morgen. Eerst wat drinken en spelen op het strand. Er hangen schommels in de boom, er worden valkuilen gegraven en een nieuw zandbuffet wordt opgediend. Tegen de schemering aan wordt er hout gesprokkeld. Tijd voor vuur. Het waait hard dus het duurt even voor het vuur goed brand, maar dan heb je ook iets. Niet veel later zitten we er heerlijk omheen met onze marshmallows. En wat smaken ze goed na al die weken!
Het is al half 8 als we de lasagne in de oven stoppen en lekker gaan douchen. Fris en fruitig zitten we aan tafel. Heerlijk! Na het eten duiken de kids op bed en drinken wij nog even iets na. Niet veel later liggen wij er ook in.

Zondag 25 augustus 2024
Het heeft iets geregend gisteravond en vannacht maar vanochtend is het gewoon weer droog en warm. Prima. Op nog geen 10 minuten van de camping zit een korte wandeling. Hier gaan we beginnen. Wederom een prachtige wandeling door het oudste regenwoud van de wereld. Reusachtige bomen, mooie palmen, paraplu bladeren, lianen, mangrove en meer moois. Alleen de Cassowarry mist nog. Deze enorme vogelachtige struisvogel zou hier moeten rondlopen maar ook deze is weer enorm moeilijk (niet) te spotten. Ook deze wandeling eindigt weer op het strand. Een kleine baai met een grotendeels blauw lucht, een blauwe zee en een wit zandstrand met palmbomen. Zo zien we ze graag. De kids weer in het zand en wij kijken toe. Puur genieten! Vanaf hier weer een paar minuten rijden naar een swimminghole. Een stukje paradijs op aarde. Tussen de bomen door kom je bij een riviertje uit. Hier schijn je veilig te kunnen zwemmen omdat de krokodillen al tussen de burgers zitten, volgens het naastliggende cafe, haha goed bedacht. De zwembroeken gaan aan en na enige huivering, het water is toch wel koud en de vissen best wel groot en dichtbij, liggen alle drie de mannen in het water. Ze zwemmen en slingeren aan lianen. Het is een mooi plaatje. Goed afgekoeld verlaten we de natuurlijke zwemplek en rijden naar de Daintree Icecream Company. Ze verbouwen hier de vruchten zelf in de omgeving en maken er ijs van. De kids kiezen een smaakje, Ruud en ik kiezen voor de 4 door de Icecream company samengestelde smaken. Van twee hebben we nog nooit gehoord maar ze smaken voortreffelijk. Na het ijsje loop ik met de jongens door de tuinen op zoek naar alle smaken. We vinden de chocolade, de koffiebonen, de ananassen (hè, groeien die uit zo’n plant), de jackfruits, de mango boom en nog veel meer. Een stuk wijzer stappen we in de camper. Een laatste stop bij Alexandra Range Lookout. Hier kijk je over de bergen naar de zee en kan je zelfs Port Douglas zien liggen. Op naar het pondje. We passen er net niet bij op waardoor we een ronde moeten wachten. Helemaal niet erg want zo staan we wel helemaal vooraan. Alles wordt gefilmd en gefotografeerd door onze experts. Daarna blijft Cas voorin zitten en duik ik achterin bij Stan en Jort. Tijd om het laatste stuk te rijden naar onze eindbestemming van deze reis; Cairns.
De komende 4 nachten staan we in Cairns op de camping. Nog een paar mooie activiteiten in het verschiet maar het gaat nu wel snel hoor.
Nog niet over nadenken. Aangekomen op de camping, rond zessen, gaan de zwembroeken nog snel aan en verdwijnen de mannen naar het zwembad. Pas bij het donker worden zien we ze weer. Wij koken, zij gaan lekker douchen. En zo komt er alweer een einde aan twee dagen Daintree Rainforest.