Donderdag 17 maart. Vroeg gaat de wekker weer want vandaag gaan we verder met de trein. De taxichauffeur die Bert nog voor ons geregeld heeft is mooi op tijd. Rond kwart voor 7 staan we op het station van Ulaan Baatar, de trein staat er al dus dat is mooi. We zoeken de juiste wagon op en na controle van de kaartjes mogen we naar binnen. Mooi! In de coupe waar we zitten is al een meisje aanwezig. Helaas blijkt ze een beetje contact gestoord want er komt weinig meer uit dan yes en no. Jammer, we hadden gehoopt op gezellig gezelschap. De trein is echt wel vet luxe, elk bed heeft zijn eigen tv schermpje (jammer, helaas een chinese DVD) en de bedden zijn prima! De tijd vliegt en rond 11 uur belanden we op de eerste stop. We halen buiten even een frisse neus en kijken of we nog bekenden van de voorgaande dagen tegenkomen. Nee, jammer genoeg geen bekenden. We hadden verwacht Thom en Michiel weer tegen te komen. Dit omdat er per week maar 2 treinen vanuit UB naar Beijing gaan… Dan op de 2e stop lopen we ineens Thom tegen het lijf… Goh toevallig zeg. Blijkt dat ie net wakker is dus dat hij daarom nu pas even rondloopt. Als de trein weer vertrekt staan we bij zijn coupe nog even wat te praten, we spreken af om iets later nog even bij te kletsen onder het genot van een wodka… Als we de 10 treinstellen weer teruglopen naar onze coupe zie ik ineens nog een bekend, nog niet zo wakker, hoofd. Het is Michiel. Wat een toeval! Ook hij is net 5 minuten wakker. We staan even te praten over wat hij de laatste dagen heeft gedaan, dan komen er nog 2 jongens aanlopen. Blijken weer bekenden van Michiel te zijn… Jean en Shane… We maken kennis en kort hierna zitten we met 6 personen in de restauratie wagen een biertje te drinken! Hoe klein kan de wereld zijn zeg. Om zeven uur worden we de wagon uit gewerkt door de serveerster want ze gaan sluiten, dit omdat we bij de mongoolse grens zijn. Iedereen banjert terug naar zijn plekje om de immigratie papieren weer eens in te vullen. Een kleine 2 uur later is alles geregeld en hebben we onze paspoorten weer terug. Nu bevinden we ons eigenlijk nergens?!?! De trein gaat weer verder en korte tijd later staan we bij de Chinese grens, hier begint hetzelfde verhaaltje weer. Alles wordt doorzocht en goed bekeken. Paspoorten worden ingenomen en dan toch na 1 uur heb je alles weer terug. Pfiew, het geeft toch altijd weer een goed gevoel als je je paspoort terug hebt! Nu komen we bij de volgende uitdaging… Aangezien Rusland en Mongolië een andere spoorbreedte gebruiken dan China moeten de onderstellen van de wagons verwisselt worden. Alle treinstellen gaan een grote loods in en aan weerzijden van de trein staan liften. Enkele flinke stoten en geluiden verder gaan we heel erg langzaam de lucht in. Helaas kunnen we er niets van zien omdat alles onder ons gebeurd. Dan schuift naast ons de volgende wagon naar binnen, gelukkig kunnen we nu alles aanschouwen! De onderstellen worden losgeschroeft, wagon gaat omhoog, oude wielen worden weggerold en de nieuwe komen van de andere kant aangerold. Dan wordt de wagon weer naar beneden verplaats en de nieuwe onderstellen worden vastgeschroeft. Top! Het hele kunstje duurt zo’n half uur. Erg leuk om te zien. Dan worden alle wagons weer aan elkaar gekoppeld en kunnen we weer verder. We hebben met de rest afgesproken om nog een drankje te doen in onze coupe. Aangezien het hele wisseltruc verhaal lang heeft geduurd is het al na middernacht als iedereen bij ons naar binnen stapt. We kletsen over onze avonturen in Mongolië en de plannen voor de toekomst. Net na 2 uur stappen we ons bed in…
Vrijdag 18 maart. Achter ons rijdt de trein weg, we staan op het station van Datong. We zoeken de uitgang en hier worden we aangesproken door iemand van de chinese toeristen organisatie, CITS. Zij bieden tours aan naar de grotten van Yungang en naar het hangende klooster. We besluiten om mee te gaan. Snel checken we in bij ons hotel en daarna weer terug naar het kantoortje van CITS. De bus staat al klaar… Iets later stoppen we bij de grotten. Het zijn eigenlijk meer uitgehakte kamers in een rots, hierin staan dan verschillende boedha beelden. Het geheel valt mij een beetje tegen. Hierna op naar de lunch, Yes, we hadden vanochtend geen tijd om te ontbijten dus dat komt goed uit. Hier komt onze volgende uitdaging, Stokjes… Helemaal niet aan gedacht.. Stom zeg! Hier eten ze natuurlijk allemaal met stokjes en zonder bestek. Beetje bij beetje en een heleboel geklungel verder hebben we toch de honger gestild. De bus gaat weer verder, op naar het hangende klooster. Ik kan je vertellen dat dit toch wel indrukwekkend is. Het klooster hangt zo’n 50 meter boven de grond aan een steile rots. Op naar boven, via diverse trappen komende we dichterbij. Binnenin is het allemaal erg krap, vreemd is ook dat de hekjes die je beschermen om niet naar beneden te vallen ongeveer 50cm hoog zijn. Toch wel een aardige hoogte waar je je dan op bevind dus we schuiffelen rustig verder. Er zijn diverse ruimtes waar vele boeddha beelden staan. We schieten wat leuke foto’s en gaan dan weer terug naar de bus. Rond 6 uur zijn we weer terug in Datong, we droppen onze spullen in het hotel en gaan dan op zoek naar iets voor het avondeten. Dat blijkt toch iets lastiger zijn dan gedacht… We vonden het cyrillische schrift in Rusland al moeilijk, nou ik kan je vertellen dan je van Chinese karakters helemaal niets snapt. We kijken bij de meeste tentjes naar binnen en kiezen er dan 1 uit. Yes, ze hebben een engelse menu kaart. We bestellen wat met enige moeite maar het lukt! Als het op tafel komt te staan hebben we weer een klein gevecht met de stokjes maar het lukt. We worden wel lacherig van alle kanten aangekeken om hoe we eten, maarja… Als we afgerekend hebben lopen we langzaam terug naar het hotel. Na de laatste 2 gebroken nachten besluiten we om er vroeg in te duiken…
Zaterdag 19 maart. Als we aankomen in de ontbijtzaal staat er een uitgebreid ontbijtbuffet klaar. Hmm eens even kijken. Het ziet er toch allemaal iets anders uit dan we in Nederland gewend zijn. Noodles, vlees, vis en soep. Toch staat er ook nog brood, dus we nemen de veilige keuze. Dan lopen we nog even het centrum in… Datong is verder niet heel bijzonder maar we maken toch wat leuke foto’s van de mensen op straat. Dan weer terug naar het hotel om uit te checken, we hebben besloten om de trein van half 1 te nemen naar Beijing. We hebben voor de goedkoopste kaartjes gekozen dus zitten we bij de lokale bevolking in. Geen bedjes meer maar gewoon zitplaatsen. Kan ook prima want het is maar 6 uur… Dit lijkt lang maar na de stukken die we al gehad hebben is dit een peuleschilletje 😉 Om half 7 komen we aan in Beijing. Dit was ons laatste stukje van de Trans Mongolië Express!!! Zijn we toch helemaal van Moskou naar Beijing gereist met de trein… Echt geweldig!! 🙂 We hebben gister al op internet een hostal uitgezocht en hebben dus een adres. We laten de taxi chauffeur zien waar we heen willen en alles verloopt super soepeltjes! Heerlijk. Het is nog een klein stukje lopen omdat het hostel in een voetgangers zone zit. Niet veel later zitten we op onze kamer. Toch wel enigzins verbaast dat alles zo makkelijk ging. We lopen de staat in om wat te eten en niet veel later hebben we van een foto menukaart iets uitgekozen. Lekker makkelijk 😉 Ook de worsteling met de stokjes gaat ons een stuk beter af. In het cafe dat bij het hostel hoort drinken we nog een biertje, ons avontuur in China is begonnen!
