Donderdag 13 augustus 2009
Gister iets te laat naar bed en vanochtend zekers te vroeg op. Douchen, aankleden en om 04.15 staan mijn ouders voor de deur. Inladen en op weg naar Dusseldorf. Zonder problemen staan we precies twee uur voor vertrek bij de incheck balie.
En dan begint het wachten…
Een tussenstop in Madrid en ´s avonds rond 20.00 uur lokale tijd landen we op Buenos Aires (BA). Argentina, here we come!!
Het duurt even voor we geld hebben en in de taxi zitten maar dan gaat het vlot. Onze chauffeur spreekt een aardig woordje engels en babbelt er op los. Ook in het hotel worden we hartelijk ontvangen. We voelen ons een stuk minder verloren in de grote stad dan vorig jaar.
Na het eerste bier geproefd te hebben gaan we slapen.
Vrijdag 14 augustus 2009
Om 08.00 uur gaat de wekker. Douchen en aankleden. Heel optimistisch in een t-shirtje. Zien we straks wel of we bevriezen. Het ontbijt is heerlijk en al snel zijn we met onze lonely planet (LP) op weg. Microcentre staat op de planning. Hier staan vele monumenten waaronder een 68 m hoge obelisk. Foei lelijk maar het staat in het middelpunt van de belangstelling. Namelijk midden op de breedste straat van de wereld. De Av. 9 de Julio. Op het breedste stuk is deze 16 baans. Het duurt dus even voor je aan de overkant staat…
We dwalen wat rond en snuiven de inmiddels best aangename temperatuur en lucht op.
Na de warme maaltijd en het volgende merk biertje te hebben geproefd liggen we op tijd onder de wol.
Zaterdag 15 augustus 2009
Het is warm vandaag en na enkele meters onderweg te zijn hebben we al spijt dat we geen korte broek aan hebben. Op een meter zien we dat het 23 graden is. Heerlijk toch..
Vandaag staan wat omliggende wijken op het program. Gezellige straatjes, shopjes en parken. Na heel wat geslenter belanden we op het eind van de middag in een agency waar ze o.a. vliegtickets verkopen. We hebben bedacht om morgen een vlucht naar Iquazu te boeken. Vanaf daar een vlucht of busrit naar Salta. Een week een autootje onder onze kont en dan verder naar Bolivia. En vanuit daar moeten we nog zien terug te komen in BA. We vervelen de man van het bureau met onze ideeen en hij verteld ons in zijn beste engels alle opties. We overleggen, tellen dagen, overleggen nogmaals. Om vervolgens nog meer opties te vragen. Na een uurtje hebben we besloten: een vlucht voor morgen naar Salta (Iquazu is vol i.v.m. een lokale feestdag op maandag a.s.). Plannen zijn er om gewijzigd te worden! Vandaar dat we 10 minuten later toch besluiten om ook een vlucht van Salta , via BA, naar Iquazu te boeken aan het eind van onze reis. De beste man wordt er spontaan onpasselijk van en iemand anders neemt het over. Als alles lijkt te staan zoals wij willen komt de ambulance voor rijden en wordt onze beste man afgevoerd. Tot op heden vragen we ons toch af….
Eenmaal buiten zijn we gelukkig. Een deel van onze planning staat nog, een ander deel is goed aangepast. En de man die ons hielp is in goede handen bij het ambulance personeel.
We zijn nog getuige van een opname van een slechte B-film als we vervolgens de ondergrondse richting ons hotel pakken. Het werkt overal op de wereld hetzelfde. Binnen no time staan we weer bij de foei lelijke obelisk, vlakbij ons hotel. Oh ja, we hebben in deze korte tijd ook nog weer wat plannen gewijzigd. Wellicht gaan we toch eerst naar Bolivia voor we een autootje gaan huren in Salta. Maar daarover later vast meer..!! Haha..
Om iets voor zevenen staan we in ons beste pak klaar om een beetje cultuur te gaan snuiven. We hebben een tango avond geboekt. Eerst een uurtje les, dan een luxe dinner om af te sluiten met een tangoshow. We zijn er klaar voor. Aangezien een rokje met bergschoenen echt niet kan kies ik voor sandalen. Nu maar hopen dat Ruud een beetje kan dansen…
Het gaat aardig. Ik vermaak me prima en Ruud kijkt verveeld toe. Als bonus mag hij ook nog alle stappen oefenen met 3 andere dames. Aangezien wij vrouwen een beetje in de meerderheid zijn. Zonder blauwe tenen eindigen we na een uurtje in een veel te luxe theaterzaal. Mooi gedekt en ieder met een eigen fles wijn. We krijgen een menu waar we een voor- hoofd en nagerecht van moeten kiezen. Nog best lastig dat spaans. Op goed geluk dan maar. En het werkt. We vermaken ons prima. Met reeds rode blosjes op onze wangen genieten we van de iets te lang durende show. Maar ik moet zeggen, nog een uurtje extra lessen en we kunnen zo het podium op. Hebben we trouwens wel gedaan maar ja, dat was alleen voor de foto.
Keurig worden we voor het verkeerde hotel gedropt. Na een korte wandeltocht liggen we moe maar voldaan in ons bedje.
Alweer voor de laatste nacht voorlopig in BA.
