Blue Mountains

Zondag 04 augustus 2024
We staan op, nemen nog een heerlijke douche, eten snel een boterham op de kamer en pakken alles weer in de tassen. Vandaag laten we Sydney achter ons en gaat ons camper avontuur beginnen. Een Uber brengt ons in een goed half uur naar het pick up point van de camper, ten zuiden van Sydney. Een enorme hal, lekker commercieel. Da’s een ander gevoel dan bij jeep. Toen kwam er een gezellige Afrikaan in korte broek enthousiast en vol passie uitleggen hoe alles werkte en vroeg naar onze plannen. Deze dame heeft het instructieboekje keurig uit haar hoofd geleerd. Gooit er af en toe wat beleefde woorden tussendoor zonder je aan te kijken en door… of we ook onze rijbewijzen in het Engels hebben? Euh nee, maar er staat driving licence op, dus dat zou genoeg moeten zijn. Nou nee, niet dus! Kunnen we wel online aanvragen. Meestal duurt dat maar een paar uur, in het weekend misschien iets langer. Ah oke, als het niet anders is dan doen we dat. We nemen plaats aan een tafeltje in die enorme hal. Vullen alle gegevens in en betalen 110 AUD per rijbewijs. Jeetje, het internationale rijbewijs via de ANWB is goedkoper. Maar dan moet je wel nog zelf je pasfoto erin plakken!
We wachten en met een goed uur komt het eerste A4 tje in de mail binnen. Nou, da’s nog mooi snel. We krijgen uitleg over alle ins en outs van de camper. En als dit zo goed als duidelijk is, komt ook de tweede binnen. Mooi, kunnen we het afhandelen en mag ook Ruud rijden. Zag het al niet helemaal zitten om dit enorme bakbeest van een camper van de parkeerplaats af te krijgen, haha..
We pakken alle spullen in de camper en gaan op pad. Het is bijna 13.30u. We hadden nog graag naar Bondi Beach (Sydney) gereden om daar een stuk te wandelen maar als we de Blue Mountains voor het donker willen bereiken en wat willen eten vanavond moeten we nu gaan. De supermarkten die we onderweg tegenkomen zijn allemaal even druk en dus geen mogelijkheid om de camper te parkeren. Door dan maar. Net voor de Blue Mountains gaan we van de highway af om via de dorpen te rijden op zoek naar een supermarkt. Uiteindelijk lukt het om 4 plekken op rij te bemachtigen, bij de Aldi in Penrith. Helemaal prima en volgeladen rijden we verder. Grappig, iets verderop staat er een enorme file met allemaal Penrith Panthers fans (een Autralische rugby club). Ons al bekend omdat ook Jort zo’n shirtje heeft. Nadat we eigenlijk Twente shirtjes hadden besteld kregen we oa dit shirt toegestuurd. Jort meteen helemaal blij, even gegoogeld en het bleek dus een Australische rugbyclub. Helemaal goed, nemen we mee op vakantie. En nu staan we dus stil tussen alle naar huis gaande fans van deze club!
Net voor het donker bereiken we Katoomba, een dorp in de Blue Mountains. Bij de eerste campsite zit het kantoor al dicht, is de slagboom gesloten en is het nummer en noodnummer niet te bereiken. Oke, dan moeten we een andere camping zoeken. Gelukkig hebben we een handige app en zit er een minuut of 5 verderop nog eentje. In het donker rijden we het terrein op; geen slagboom, geen office maar wel een oude telefooncel zonder telefoon maar met een briefje met QR code. Hier kan je je aanmelden en betalen. Zo kan het dus ook. We zoeken een recht stukje en klaar. Niets geen tentjes, geen kampvuur. Wat een luxe, en toch is het even wennen met z’n allen op die vierkante meter. We zetten de verwarming aan (dat is wel heel luxe) en gaan koken, rijst met kip. Heerlijk. Na de afwas zoeken we ons bed op. Jort en Cas gaan bovenin, Ruud in het midden en ik met Stan achterin. het past precies!

Maandag 05 augustus 2024 By Stan
We waren om 8:30 opgestaan en hebben onze spullen gepakt en zijn naar Scenic World gereden. We waren bij Scenic World aangekomen en zijn naar binnen gegaan. Daar hebben we kaartjes gekocht en zijn we gaan kijken wat we als eerste gingen doen. We hadden de keuze gemaakt om als eerste de Scenic Skyway te doen. Dit is een gondel waarmee je over het ravijn heen gaat. Er zat een glazen bodem in de vloer van de Scenic Skyway. De meneer in de gondel heeft uitgelegd dat je aan de linkerkant de waterval kan zien en aan de rechterkant de Tree Sisters (3 bekende rotsformaties statig naast elkaar). Het is mooi rustig in de gondel dus we kunnen rond wandelen en zien zo de waterval en de Tree Sisters.
Aan de overkant kon je naar de waterval wandelen. Hier zijn we heen gewandeld. Je kon het goed zien want je stond aardig dichtbij, op 10 meter. Cas, Jort en ik gingen via de stenen in het water nog dichterbij de waterval staan. Op een gegeven moment bedacht ik me; je kan ook via de zijkant van de waterval en dan kan je op de waterval. En ik zei tegen Cas en Jort: ‘Kom, we kunnen op de waterval’. Toen zijn we terug gelopen naar de gondel, maar die was net voor onze neus vertrokken. Dus we moesten wachten op de volgende gondel. Toen de gondel er was gingen we weer terug.
Daarna pakken we de rode Scenic Rail way, een treintje die heel stijl en snel naar beneden gaat. Vroeger werd dit treintje gebruikt door de mijnwerkers maar nu mogen wij. Het leek wel een pretparkattractie, super leuk. Eenmaal beneden gingen we snel uit het treintje omdat we anders vol tussen de Chinezen liepen. We liepen als eerste langs de mijn ingang waarbij je door een hek naar binnen kon kijken. De kolenmijn wordt nu niet meer gebruikt. Daarna liepen we langs twee wagentjes met kolen erin, die kon je aanraken. Het was niet makkelijk om een foto te maken omdat hier veel Chinezen stonden. Hierna zagen we een pad van de Gruffelo, daar gingen we in. Daar hebben we een rondje gewandeld en zijn we alle dieren die in het Gruffelo boek staan gaan zoeken. Toen we klaar waren met het rondje was er een kleine discussie; gaan we met de blauwe gondel omhoog of met de rode. Cas en ik willen met de blauwe en Jort wil graag met de rode. We besluiten allebei nog te doen. We gaan als eerste met de rode stijl omhoog. Cas en ik zaten helemaal achterin want dan konden wij omhoog kijken. Het treintje gaat namelijk vooruit naar beneden en achteruit omhoog. Eenmaal weer boven gingen we naar de camper om een broodje te eten. Daarna snel terug en gaan we weer met de rode Scenic Railway omlaag. Omdat we nu in het midden van het treintje zitten kunnen we kiezen of we onze stoeltjes instellen op heel stijl (Clifhanger; 62%), normaal (Regular; 54%) of voor de echte mietjes niet stijl (Lazy; 44%). Wij gaan uiteraard voor de Clifhanger! Papa moet heel hard gillen!
Beneden lopen we de kortste route en gaan we met de blauwe gondel weer omhoog. Nu hebben we ze allemaal gehad. We gingen in de camper en reden naar blackheat. Eenmaal aangekomen gingen we inchecken en de camper op de plek zetten. Cas, Jort en ik gingen naar de speeltuin aan de overkant, we speelden met Australische kinderen. Mama heeft de tassen opgeruimd en alles in de kastjes gedaan. Papa heeft het stroom aangesloten. Toen wij terug kwamen ging papa koken. Heerlijk gegeten! We aten aardappels met een worstje en wortels en papa en mama sla. Na het eten gingen Cas, Jort en ik slapen en papa heeft gelezen en mama heeft gewerkt. Toen gingen papa en mama ook slapen.

Dinsdag 06 augustus 2024 By Cas
Vanochtend waren we rond 7:30 opgestaan. We gaan en wandeling maken. Eerst bij het uitzicht punt kijken. En dan de wandeling in. We moesten berg af. Er was nog een uitzicht punt iets lager op de berg. We zagen twee watervallen. Onderin van een waterval zagen we een regenboog door de zon die op het water scheen. Het was een mooi plekje. We liepen verder en waren onderaan de trappen. Daar eindigde een waterval. Er waren normale stapstenen en geen officiële stapstenen maar rotsen. Wij namen natuurlijk de rotsen route en papa en mama de normale stapstenen. Jort vond het wel spannend en wou terug maar toen zei ik: “Je kan het wel Jort”. Ik gaf een hand en Jort ging mee. We liepen verder en moesten weer rotsen op die op trappen leken. Toen we bovenaan waren zagen we de waterval van bovenaf. Was toch wel best hoog! Ongeveer 200m diepte was de klif. Je kon heel ver kijken. Dat was heel mooi. We liepen wat verder en aten een snoepje. Een stukje verderop zagen we mensen die op een rotspunt stonden. Daar willen wij ook heen en erop staan. Dus snel nog een stukje verder lopen en op de rots klimmen. Eerst klom papa erop en daarna wij, gaaf hoor, zo hoog! We hebben er mooie foto’s van gemaakt die je kan zien onder dit verhaal. Vanaf dit punt zijn we weer terug gelopen naar het eerste uitzicht punt. Toen we er bijna waren gleed ik uit en kwam ik met mijn knie tegen een steen. Dit deed heel veel zeer dus het was maar goed dat we bijna bij de camper waren. We reden door en stopten nog bij Evans Lookout. Daar had je een heel ander uitzicht dus was het heel erg mooi. We liepen nog 140m verder en daar was een uitzicht punt waar je het nog iets beter kon zien. Je kijkt heel ver het ravijn in en er zijn hele hoge rotswanden en bossen. Dat was mooi! We liepen terug en stapten de camper in. We moesten nog ver rijden. Toen we er bijna waren moesten we onder een tunneltje door. Deze was maar 3.10m hoog en onze camper is 3.60m hoog, dus dat kon niet. Hierdoor moesten we omrijden. We kwamen aan op de campsite. Ik en Stan gingen mee naar het inschrijven en mochten daarna nog even in de speeltuin blijven. De speeltuin was erg leuk om in te spelen want er was een basketbalveld, een pingpong tafel, groot schaken en golven. Papa en mama parkeerden de camper, wij kwamen terug van de speeltuin en we gingen lekker eten. En daarna slapen. Slaap lekker!