Atherton Tablelands

Dinsdag 20 augustus
Dat waren 2 fantastische dagen zeg! Geweldig! En weer door… 😉 Vandaag trekken we weer een stukje naar het noorden. Cairns komt steeds dichterbij… We pakken alles in en stoppen bij de supermarkt naast de camping. De koelkast is aardig leeg dus tijd om in te slaan. Dan op weg, als we een klein uurtje onderweg zijn stoppen we net voor Bowen. Dit dorpje is het centrum van alle fruittelers in oost Australië. Ze staan vooral bekend om de mango! Daarom staat er een 8 meter hoge mango bij het info centrum. Hier hoort natuurlijk een mango ijsje bij! Lekker! Bij het info centrum nemen we nog wat informatie mee en dan rijden we door naar de stranden bij Bowen. Tijd om even een broodje te eten op het strand. Nou ja eten…. Zand, water, stenen aan de ene kant en brood aan de andere kant. Mag je raden wat de jongens kiezen! De tijd begint al aardig door te tikken en we willen nog wel een ruk maken. Ik bel de camping even die we op het oog hadden en maak een reservering. De meeste campings zijn geopend tot 17u en wanneer je dit niet haalt kunnen ze een late check-in regelen. Dit komt erop neer dat er ergens in een brievenbus of een kluisje je informatie papieren liggen met een plattegrond van de camping. Zo weet je waar je mag gaan staan. De dame gaat het voor ons regelen en het komt goed! Het is toch altijd erg makkelijk te regelen. Wat er opvalt is dat bedrijven zich hier niet verschuilen achter keuze menu’s en websites. Je krijgt gewoon iemand aan de lijn… En ze helpen je ook! Toch anders dan in Nederland waar eigenlijk alle vriendelijkheid weg wordt bezuinigd. Als we de jongens verplicht hebben hun brood op te eten dreigen we maar om ze achter te laten… tja, het werkt toch elke keer weer 😉 We rijden nog een uurtje of 2 en zijn rond 18u bij de campsite, en idd ligt er netjes een envelop klaar. Klasse. Het is een erg mooi opgezette site, veel ruimte, aan de zee en faciliteiten top. Er is zelfs een glijbaan bij het zwembad. Uiteraard, snel de zwembroeken aan maar als we het zwembad in willen worden we tegen gehouden. Helaas gaat het zwembad nu dicht. Morgenochtend om acht uur mag er weer gezwommen worden. Dan maar even lekker douchen, als Stan, Cas en Jort terugkomen heb ik het eten klaar. Aanvallen!

Woensdag 21 augustus
Ja hoor, het is 8 uur en 3 mannetjes vliegen in de zwembroek de camper uit. Wij gaan zwemmen! hahaha… Goed bezig jongens! Ester en ik maken even wat brood en ruimen de spullen op. Ruim een uur later hebben ze genoeg van het zwemmen en niet veel later kunnen we vertrekken. We rijden naar Ingham toe. Hier liggen de Tyto wetlands, er zitten hier vele vogel soorten en krokodillen. Wanneer we echter het park inlopen hadden we toch iets anders verwacht. Het lijkt meer op een stadspark dan op een wetland. Beetje jammer dus. We besluiten om maar terug te lopen naar de camper. Eerst maar eens even kijken wat we dan kunnen doen. We hebben vanochtend toch een beetje onze tijd verklungeld dus het wordt wel krap om nog door te rijden. Gelukkig ligt er op circa een uurtje van Ingham de hoogste waterval van Australië, de Wallaman Falls. Het blijkt dat er ook een campsite naast ligt, snel boeken we deze online en vertrekken dan. Via diverse wegen door suikerrietvelden kruipen we omhoog de bergen in. Een uurtje later parkeren we de camper en lopen naar het uitzichtpunt. Wauw! Echt prachtig. De waterval is inderdaad hoog, bijna 300 meter. Indrukwekkend. We pakken de rugtas en gaan dan op weg… We kunnen ook naar de voet van de waterval lopen. Cool. De wandeling heen en terug is ongeveer 5 kilometer. Ach makkie toch? Nou… Via enorm steile paden lopen we naar beneden. We zien ook mensen weer hijgend en puffend naar boven komen. Toch maar even vragen…. Maar het is de wandeling zeker waard! Vol goede moed lopen we door. Meter voor meter zakken we steeds verder de kloof in, het geluid van de waterval wordt steeds luider dus we gaan de goede kant op. Na 45 minuten staan we beneden. Wauw het is inderdaad zeker de moeite waard! Super mooi. We genieten even en beginnen dan ook de terugtocht. Poeh das andere koek. Maar gestaag gaan we omhoog. Als ik Stan en Cas even inhaal omdat ik “DRS” heb moeten ze dit natuurlijk weer overtreffen 😉 Tja 3 van die jonge geiten tegen 2 van de oude is ook niet eerlijk! Boven puffen we nat van het zweet uit… Lekker hoor! De campsite is een bushcamp dus los van wat dumptoiletten is er niets. Op het grasveldje trappen de jongens nog even tegen een balletje en drinken we wat. De boiler van de camper warmt op dus dat wordt zo lekker ff douchen. Handig hoor zo’n camper die van alle gemakken is voorzien! We eten samen in de camper en ruimen dan alles op. Nog even een paar bladzijdes lezen en dan vallen de luiken weer dicht.

Donderdag 22 augustus
Een stevig ontbijt met roerei en spek beginnen we mee. Prima begin van de dag dus. Nu begint het spannendste deel van de dag. De bestuurder van gisteren heeft op de verkeerde meter gekeken of we nog genoeg brandstof hadden. Ja hoor nog een halve tank… Gisteren toen we onderweg waren naar de waterval kwam er halverwege de klim een melding reserve tank! Ai, toch geen half volle tank dus. Tja, omdraaien en tanken was geen optie maar hopelijk gaan we daar nu geen spijt van krijgen. Volgens de boordcomputer kunnen we nog 85 km rijden, naar het dichtstbijzijnde tankstation is 50 km. Dat moet dus geen probleem zijn… Gelukkig is het eerste stuk bergaf en gaan er maar weinig kilometers af. Echter na 30 km geeft de boordcomputer geen rest kilometers meer aan en knippert het reserve lampje! Ai… De airco was al uit en veel sneller dan 70 durf ik ook niet te rijden. Zo’n camper is van alle gemakken voorzien maar is ook een enorm gevaarte om te verplaatsen. Hopelijk komt het goed! Langzaam tellen we de kilometers af en gelukkig halen we het. Pfiew! Als de tank weer vol zit en we weer wegrijden zit ik toch wel iets comfortabeler! 😉 Tja zo maak je wat mee. Ook vandaag rijden we verder het binnenland in, deze regio staat bekend als de Atherton Tablelands. En je raad het al, bergen en water, ja ook vandaag rijden we langs een waterval. De Millaa Millaa Falls, wel mooi maar als je letterlijk de camper onderaan de waterval kan parkeren en de waterval maar 20 meter hoog is, is het toch iets minder indrukwekkend dan de Wallaman Falls. We lunchen bij de waterval en rijden dan door naar één van de bekendste Fig trees van deze regio. Een Figtree is eigenlijk een klein boompje die op de tak van een grotere boom begint te groeien en zijn wortels helemaal naar beneden laat lopen. Dit blijft zo jaren doorgaan en zo wordt het kleine boompje groter dan de boom waarin deze groeide. Op een bepaald moment verrot de onderliggende boom ook en blijft de Fig tree overeind door alle wortels die hij heeft geschoten. Het is eigenlijk dus een soort van parasiet. Het ziet er wel supermooi uit. In de foto’s hieronder wordt het waarschijnlijk iets duidelijker dan mijn uitleg! 😉 We rijden hierna door naar een campsite in Atherton. Ook deze ziet er weer prima uit en ja hoor, een verwarmd zwembad! Voordat we goed en wel op de plek staan liggen Stan, Cas en Jort er al in! Goed bezig jongens! Wij halen bij de receptie nog een aantal folders over wat er in de buurt van Cairns nog allemaal te doen is. Als we hebben gegeten en de jongens in bed liggen puzzelen we de rest van de avond alles aan elkaar zodat we alles nog kunnen doen wat we willen. Het is een aardige uitdaging maar gelukkig past het net. Na middernacht wordt het dan toch rustig in de camper!

Vrijdag 23 augustus
Alle plannen van gisteravond moeten we vanochtend nog even regelen. De verschillende campsites en activiteiten worden gebeld en zo waar kunnen we het schema behouden. Gelukkig maar. Het kost echter wel wat tijd dus voordat we wegrijden is het alweer half 10. Op naar Granite Gorge Nature Park! Hier kunnen we een mooie wandeling maken door een kloof. Als we er aan komen kijken we een beetje om ons heen, het lijkt meer op een camping dan een nationaal park. Hmm, ff vragen dan maar. We blijken gewoon op de juiste plek te zijn, mooi. Bij de receptie staan diverse kooien met slangen, vogels, hagedissen enz.. De jongens kijken hun ogen uit. Bij de kassa kopen we ook nog wat rock wallabie voer, deze beestjes zouden ook hier zitten. Op weg dan maar! Als we naar beneden lopen zien we ze al zitten. Ik gok dat er een stuk of 15 zo tussen de rotsblokken verscholen zitten. Even schudden met het zakje voer en ja hoor…. daar komen de eerste al. Ze eten letterlijk uit je hand. Leuk! 1 van de wallabies heeft ook een kleintje in de buidel zitten. Cool zeg. Als de zakjes bijna leeg zijn lopen we weer verder. Het is echt leuker dan we hadden verwacht. Bij het water zien we nog schilpadden en zo klauteren we verder door het landschap. Wandelen kun je het bijna niet noemen. Het is echt van het ene naar het andere rotsblok springen en klimmen. De jongens hebben er echt plezier in. Jort is met zijn korte benen net iets minder zeker maar met de nodige complimenten gaat het prima! Onderweg zien we diverse rotsblokken die lijken op schilpadden en walvissen. Tja als je het wil zien… Als we aan het eindpunt van de kloof zijn gaan we even zitten voor een slok water en een snoepje, dan begint de klimtocht terug. We moeten ongeveer tot de helft terug en kunnen dan weer via een lusje terug naar het begin punt. Hier aangekomen worden de zakjes nog even tevoorschijn getoverd en krijgen de wallabies nog wat extra eten. Bij het startpunt is er ook de mogelijkheid om een slang om je nek te leggen. Zo gezegd zo gedaan. Cas vindt het allemaal leuk! Hij staat te genieten van de slang. Hierna gaat de slang naar Stan. Die is toch iets minder dapper. Als ik de slang overneem komt Jort ook even kijken en voelen. Das toch wel apart. Uiteraard even op de foto en dan wil Cas nog wel een keer. Prima! Voldaan verlaten we het park en gaan onderweg naar Port Douglas. Onderweg bij een uitkijkpunt lunchen we even en rijden dan verder. Port Douglas
ligt ten noorden van Cairns en schijnt een leuk kust plaatsje te zijn. Als we rond 4 uur de campsite oprijden zoeken we een plekje en lopen dan het plaatsje in. Het centrum is gezellig! Veel mensen, leuke winkels en restaurants en een lekkere sfeer. Bij de supermarkt kopen we even wat kleine boodschappen en lopen dan de winkelstraat weer in. Bij een leuk restaurant vragen we om een tafeltje en nemen plaats. Eerst maar eens iets te drinken. Hierna hebben we heerlijk gegeten! Toch wel prima om een keertje niet te koken 😉 Op de terugweg nog even langs de veelgeprezen ijssalon en zo slenteren we met een volle buik weer terug naar de camper. Morgen weer vroeg op voor een boottocht!