Zaterdag 30 januari:
Het is weer zover…Voel me nog belabberder dan gister. Gister was het af en toe billen knijpen tot je het volgende toilet had bereikt maar ik kan je melden dat als je 5x per uur moet het geen doen is om ook nog een toilet te zoeken. Ruud ontbijt dus gezellig alleen terwijl ik later met moeite een wit geroosterd boterhammetje naar binnen werk.
We dachten vanochtend een kort ritje te maken naar Antigua maar die twee en een half uur lijken nu toch wel heeeel lang…
Gelukkig komt Ruud met de optie op dan toch maar een shuttle busje te pakken. Deze worden ingezet om toeristen snel van bestemming naar bestemming te brengen. Beetje slecht vinden we allebei maar nu 3-5x over te stappen met alle hectiek erom heen zie ik ook niet zo zitten. Gelukkig zijn er nog twee plekken vrij voor de shuttle van 10.00 uur. Hebben we nog drie kwartier om onze tassen te pakken en 3x te.. nou ja…
Het is iets na tienen als het busje vertrekt. Gewapend met ORS en veel water komen we bijna drie uur later aan heelhuids aan in Antigua. Een gezellige drukte krioelt om ons heen! Ik voel me redelijk dus we gaan lopend op zoek naar een hostel. Helaas blijken verschillende vol. Het is hier echt druk! Niet getreurd, op elke straathoek staat wel een hotel of iets dus uiteindelijk belanden recht tegenover de markt. Een donker maar wel schoon hostel. We laten de bagage achter en gaan de stad in. Ruud is toe aan zijn lunch.
Na de lunch slenteren we rustig wat rond en bekijken alvast een paar van de vele ruïne kerken die Antigua rijk is. Tevens gaan we op zoek naar mogelijkheden om morgen een vulkaan te beklimmen. Die is snel gevonden want er bestaan hier nog meer tourist office dan hotels en ruïne kerken. Gelukkig is de vulkaartour maar een ‘halve dag’dus besluiten we die van de middag te doen. Zo hebben we morgenvroeg nog voor de stad en de middagtocht schijnt mooier te zijn omdat je dan na zonsondergang de lava beter kunt zien. Goed geregeld. Tegen het eind van de middag lopen we nog een oud klooster in. Midden in de stad maar wat een serene rust hangt hier zeg. Heerlijk. We genieten van de laatste zonnestralen voor ie achter een berg verdwijnt…
Via de waserette om onze kleren weer op te halen lopen we naar het hotel. Het is errug fris dus een lange broek is ondertussen geen overbodige luxe.
Onderweg naar de stad om te gaan eten besluit ik toch maar terug te gaan. De dag is op. Een bed en toilet is het enige wat ik nog nodig heb. Ruud vermaakt zich bij de Mac Donalds waar ze en eten en internet hebben! Iedereen blij!
Het wordt een onrustige nacht. En dan niet door mij.. En groep spaanstaligen van een man of vijftien heeft bedacht niet te gaan slapen maar voor onze deur een gezellig samenzijn te plannen. Wat een herrie zeg. Tegen vijven sta ik om er iets van te zeggen. Da’s toch niet normaal meer! Ze begrijpen mijn dreigende engels en gaan een verdieping lager zitten. Aangezien het een patio-hotel is zul je snappen dat het aantal decibellen wel met 10 verminderd maar dat het onrustig blijft.
Zondag 31 januari:
Brak maar toch als herboren staan we op. Het ontbijt blijft erin dus we gaan de stad in. De planning is om naar het plaza te gaan en daar de kerk te bekijken. Even niet aan gedacht dat het zondag is. Wat een drukte, het hele dorp heeft bedacht dezelfde kerk in te gaan. We maken dat we wegkomen. Het verlaten bouwval naast de kerk laten we ook tot morgen liggen. Nog genoeg andere dingen te zien. We gaan op weg. Een blok of zes van het plaza staat een enorme kerk waar nu een hotel (iets te duur voor ons) en een museum in zit. Het beste museum van de stad volgens de LP. We wandelen er in een uurtje doorheen. Niet alles is even interessant voor ons. Tegen de tijd dat we weer buiten staan is het bijna één uur.
We halen een broodje bij de Subway. Jaha, deze stad is echt van alle gemakken voorzien en halen dan onze tas voor de middag. Keurig om twee uur staan we bij het boekingsbureautje, net als de rest. Maar twee uur is geen twee uur in Guatemala. Het is half drie geweest als iedereen in een busje zit. We zijn op weg. Zo’n anderhalf uur later komen we aan bij de voet van vulkaan Pacaya. Per groep loop je naar boven, maar eigenlijk komt het erop neer dat je in kolonne wandelt. Wat een volk zeg! En dat elke dag twee keer. Het begin van de wandeling is goed te doen. Stijl de berg op maar een pad wat goed begaanbaar is. Na een uurtje wordt het pas echt klimmen. Alleen nog zwarte lavabrokken waar je jezelf over naar boven moet slepen. Alles glijdt en rolt onder je voeten vandaan. Wat een klim. Een goede drie kwartier later komen we boven aan. De wind blaast je zowat weg maar warm dat het er is. Overal om je heen zie je gloeiende lava en toeristen die marsmellows aan het roosteren zijn. GEWELDIG! Het was de klim waard!! Het uitzicht is eveneens prachtig. De zon gaat onder, de wolkenpartij trekt zich aan ons voorbij en… zucht…
Het is veiliger als we het eerste deel van onze daling nog bij schemerlicht doen dus laten we de lava en het uitzicht (wat nu snel minder wordt natuurlijk) voor wat het is en beginnen te glijden. Van lopen is haast geen sprake meer. De één glijdt nog harder en langer dan de ander. Niet veel later worden de zaklampen tevoorschijn gehaald en trekken we een vestje aan. De stevige wind is hier toch een stuk minder warm. In het donker dalen we verder af. Normaal nog zo’n uurtje maar helaas telt onze groep twee schildpadden. Bijna twee uur later staan we weer beneden. We vragen ons massaal af hoe je het tijdens het dalen voor elkaar krijgt zo’n eind achter te raken. Het is slechts een kwestie van je ene voet voor de andere zetten!! Iets voor tienen staan we weer in Antigua, meer dan een uur later dan gepland.
Eten is niet meer mogelijk. Het is in Guatemala gebruikelijk dat je voor achten besteld en vele restaurantjes zitten dan ook aldicht. Dan maar de Mac. We kunnen nog bestellen maar achter ons gaat ook hier de deur op slot.
Op de kamer nemen we een warme douche. Niet geheel overbodig want we zijn behoorlijk stoffig. We lezen nog wat en gaan dan moe maar voldaan slapen.
Wat een ervaring, wat een dag!
