Zaterdag 05 en zondag 06 november:
Papa is errug op tijd bij ons. Als alles is ingepakt, de laatste afwas is gedaan en het huis is gecontroleerd is het tijd om te vertrekken. Het is 11.00 uur. Nog geen anderhalf uur later arriveren we op Düsseldorf airport. Inchecken, afscheid nemen en dan wachten…
Onze vlucht vertrekt keurig op tijd en niet veel later zitten we in film nr. 1 verdiept. Er volgen er nog een paar en na een heerlijke maaltijd komen we aan in Dubai. Vijf lange uren drentelen we rond, hangen hier en daar op een bankje en drinken wat bij de Mac. Wat een onzinnige tijd! Om 4.40 uur lokale tijd stijgen we op. En wat een geluk. De twee plekken naast ons zijn niet bezet. Languit dus en oogjes dicht.
Aangekomen in Johannesburg hebben we nog krap een uur op onze aansluiting naar Windhoek te halen. Hmm, beetje tempo dus. Bij het ophalen van de boardingpass krijgen we het spaans benauwd. Het toestel staat nog aan de grond maar of we hem halen….? We moeten in ieder geval rennen. Ja hoor, eerst 5 uur vervelen op Dubai en nu rennen om je aansluiting te halen. ‘t Moet niet gekker worden. Compleet buiten adem (waarom zijn die vliegvelden zo groot en de gangen zooo lang..) komen we aan bij de gate. Niets aan de hand. Ze wachten nog op toestemming om te boarden. Nou ja, hebben we onze ochtend gym alvast gehad.
In Windhoek (waarom is dit vliegveld wel klein..en hebben we nu geen haast..?) worden we keurig opgewacht door een mannetje van het auto verhuurbedrijf. En niet veel later staan we voor ons hostel. Het is inmiddels bijna 16.00 uur, lokale tijd. Een uurtje later dan in Nederland. Zijn we toch al gauw zo’n 28 uur onderweg geweest. En dat is te merken, de puf is eruit. We hijsen ons in onze zwemkleding en ploffen neer bij het zwembad. Om niet ter plekke in slaap te vallen pakken we de landkaarten en de Lonely Planet (LP) erbij. Het wordt nu toch wel tijd dat we een planning maken, haha…!
Na een douche, een flink bord lasagne (tja, ‘t is niet al te Afrikaans) en een Windhoeks biertje vinden we het geoorloofd om ons bed op te zoeken, al is het pas 22.00 uur. Slaap lekker…
Maandag 07 november (600 km):
Omdat we niet precies weten hoe laat we worden opgepikt staan we tegen 08.15 uur op. Redelijk uitgerust en klaar om het avontuur aan te gaan. We zijn bijna klaar als er iemand staat te wachten. Helemaal goed. Tas pakken en wegwezen, ontbijten doen we later wel een keer.
Bij de auto verhuur aangekomen staat onze nieuwste aanwinst (voor drie weken dan!) blinkend op ons te wachten. Een juweeltje en groot! Compleet met een tentje op het dak. We krijgen uitleg over de 4×4, de uitrusting en de regels in Namibië. De belangrijkste: links rijden. Ai als dat maar goed gaat.
Om 10.45 uur is alles geregeld en kunnen we op pad. Bij de eerste afslag gaan de ruitenwissers aan, haha, het knipperlicht zit dus ook aan de andere kant van het stuur. Het zal nog wennen worden.
Vrij soepel komen we de stad uit en zijn we op weg naar Rehoboth. Hier halen we iets te eten en bij de eerste de beste gelegenheid stoppen we om de brunchen. Onze volgende stop is in Mariental. In de supermarkt halen we brood, melk, beleg, aardappelen enzovoort. Kortom de wekelijkse boodschappen.
Via de B1 (de belangrijkste weg van noord naar zuid en ja, geasfalteerd) rijden we door naar Tses. Hier nemen we de afslag richting de Brukkaros vulkaan. De gravelweg lijdt ons naar de ingang. Er komt een mannetje aangelopen die ons uitleg geeft. Camping can everywhere and the toiletblocks, hmm you will see. Tja, stukje rijden dan maar. Een kilometertje of wat verder bereiken we campsite 1. Tenminste dat gokken we. Er staan wat afdakjes en een middeleeuws toilet is aanwezig. Alleen geen stromend water. Maar wat maakt het uit. Het is fantastisch, een uitzicht om U tegen te zeggen en verder helemaal niets. Rust dus… Toch lonkt het rotspad naast ons. We stappen weer in en rijden nog een stukje verder. Meteen wordt duidelijk waarom we een 4×4 hebben gehuurd. Steil, enorme puntige rotsblokken en enorme gaten op een het smalle pad wisselen elkaar af. Een klein half uurtje later bereiken we heelhuids campsite 2. Aan de voet van de vulkaan, het uitzicht is nog adembenemender dan net en de rust… tja die kon niet meer dan zijn dan daarnet! De voorzieningen hier zijn hetzelfde. Minimaal dus maar voor ons voldoende.
We klappen onze tent uit en kijken naar de ondergaande zon. Wat een uniek plekje. Back to basic, dat wel, maar wat geweldig!
We flansen onze eerste maaltijd in elkaar (aardappelen, wortelen en worst) en onder het genot van een biertje blijven we ons verbazen over de omgeving. Zover je kan kijken is er helemaal niets. Geen geluid, geen licht, geen… helemaal niets!
Tegen tienen klimmen we de ladder op en duiken ons bed in.
