Okavanga Delta / Moremi Game Reserve

Zondag 21 juli 2024
De tweede reisdag om in Khwai te komen; Hippo Pool Campsite is de eindbestemming voor vandaag. Maar dat zijn nog wat kilometers te gaan. De eerste tot Maun gaan over redelijk asfalt. In Maun een heel korte pitstop bij de supermarkt voor wat brood, water en chips en door. Er volgen nog enkele kilometers asfalt, maar dan gaat de mainroad over in een heel brede zandbak. Mul zand afgewisseld met wat meer gravel, maar vlot gaat het niet meer. Er gaat weer 20% lucht uit de bandjes voor wat extra grip. De navigatie geeft aan dat de snelste weg om het Moremi Game Reserve gaat. Doen we dat, we willen namelijk niet te laat zijn, want wellicht kunnen we vanmiddag dan nog een activiteit doen. Het laatste stukje is een puzzel, en lang leve de coördinaten die je in kan voeren. We gaan van de hoofdzandweg af, via een karrepad door een soort van hek, door een dorpje (iig staan er her en der wat hutjes). Men kijkt niet heel raar dat we hier rijden dus vertrouwen we weer blind op de navigatie. Onze routekaart kent echt geen van deze ‘wegen’ dus veel keuze hebben we ook niet. Als we na een klein half uurtje rijden door een doolhof van kleine zandpaden, waar zelfs onze navigatie geen raad mee weet, geen idee meer hebben waar we zijn en of het nog goed komt, doemt er een bord op; Hippo Pool Campsite rechtsaf. Hoe mooi en simpel kan het zijn. We volgen de bordjes en ja hoor… daar zijn we. Een klein houten hutje is de receptie. We melden ons en krijgen een personal campassistent toegewezen met de naam Twist. Wat een luxe. Twist springt aan de zijkant op onze auto en begeleidt ons naar onze site. Oke, halverwege passeren we de douche en het toilet en nog iets verderop aan de rivier staat een picnicbankje. We zijn er! Maar de weg terug gaan we nooit in 1x terug vinden. Maar wat een plek, alweer! De rivier strekt zich voor ons uit, er staan zo’n 10 olifanten te drinken en badderen, links liggen de hippo’s te chillen en achter ons grazen de zebra’s. Wauwww… de wereld ligt aan onze voeten.
We krijgen wat uitleg; als er iets is dan vragen we dat aan Twist. Als we iets willen regelen dan doet Twist dat voor ons. We blijven vooral op onze plek. Overdag mogen we naar het toiletgebouwtje (als we dat terug vinden) maar met onze ogen wijdt open want er loopt hier van alles. Euh ja, dat hadden we al gezien. Net voor het donker worden komt Twist ons vuurtje aanmaken en zodra het donker is gaan we nergens meer heen. Dan komen de hippo’s (nijlpaarden) uit het water en de olifanten zie je niet snel goed meer. Duidelijk.
Eerste vraag; kunnen we nog een Mokoro (soort kano) tocht maken vanmiddag? Gaat hij voor ons uitzoeken. Helemaal goed.
Ondertussen gaan we lunchen en binnen een half uur is Twist terug. Het is geregeld. Hijzelf heeft al een andere Mokoro tocht staan maar om 16.00u komen er 2 collega’s die met ons mee gaan. Super. Hebben we nog een klein uurtje. Even genieten langs de rivier en kijken of we de toiletten kunnen vinden. Als Ruud terug komt lopen met Stan en Cas en ik met Jort heen loop zien we uit de bosjes een hippo komen lopen. Da’s natuurlijk nog leuker ipv dat ze passief in het water liggen. We blijven staan en de hippo ook. Hij wacht even tot de olifant is gepasseerd en loopt dan rustig richting het water. Daarachter een kleintje en dan nog een grote. Fantastisch! Gelukkig hebben we de camera paraat want zo’n uk hadden we nog niet gezien.
Terug op de plek staat Viva al te wachten. Hij is onze gids voor de Mokoro tocht. We rijden met de auto een eind verderop langs de rivier. Hier liggen de Mokoro’s al klaar. Oorspronkelijk worden de Mokoro boten gemaakt van hout en gebruikt voor transport, vissen, handel en bij het jagen. Tegenwoordig worden ze van fiberglas gemaakt om de natuur te sparen en kun je als toerist op deze manier een stuk door de Delta ‘glijden’. Je zit vlak boven het water in een serene stilte. Heerlijk! Het bootje wordt voortgeduwd middels een stok, vergelijkbaar met de gondels in Venetië. Onze gidsen leggen van alles uit en vertellen mooie verhalen en anekdotes. Zo stopten ze vroeger een kooltje in een olifantenkeutel. In de avond was deze dan nog warm en kon er makkelijk vuur gemaakt worden. Ook werd de olifantenkeutel in brand gestoken. Als je dan in de rook ging staan die ervan af kwam werkte dit als antimuggenspray. Tja, Deet is smerig maar dit alternatief trekt me ook niet zo… En dan hebben we nog wat rode besjes. Deze moet je in je broekzak stoppen en dan mag je een wens doen. Deze komt dan binnen 4 dagen uit, onze klavertjes 4 zeg maar. Je snapt dat er heel wat besjes in onze broekzak verdwijnen met de wens dat we een luipaard gaan zien. Ben benieuwd…? De luipaard zien we iig niet tijdens deze tocht. Wel een olifant en vele soorten vogels en een aantal nijlpaarden.
Vlak voordat de zon onder gaat mogen we zelf nog even proberen om de Mokoro te verplaatsen. Blijkt toch moeilijker dan het lijkt. Eerst het evenwicht (met de wetenschap dat er in deze rivier krokodillen en nijlpaarden zitten), dan die iets te lange stok en de drek op de bodem. Maar super leuk om eens te proberen.
Iets na zessen zijn we terug op onze campsite en wordt het vuurtje voor ons gemaakt. Zo lang mogelijk aanlaten is het advies, dan lopen de nijlpaarden zo dadelijk door de bosjes naast de campsite ipv over je campsite. Oke, gaan we doen. We starten met koken; spagetti. Nog voor het eten klaar is horen we geplons. Gewapend met zaklampen schijnen we naar de rivier en ja hoor, daar komen ze al aan. En ze nemen idd de bosjes naast onze campsite, zo’n 5/6 meter bij ons vandaan. Wel indrukwekkend hoor. Tijdens het eten volgen er nog een paar meer en we volgen ze met onze zaklamp. Super!
We koken water voor de afwas en de jongens gaan lekker marsmellows maken. Tandenpoetsen, plassen met de zaklamp op de omgeving gericht en dan lekker slapen.

Maandag 22 juli 2024
Het was een onrustig nachtje; wat maken die nijlpaarden een lawaai zeg, allemachtig. Daarnaast hoorde ik rond 05.00u twee geweerschoten gevolgd door een luide trompet van een olifant. Vergeten te vragen of Twist of Viva er iets van weten maar het klonk niet goed.
We hebben besloten vanochtend bij het ochtendgloren te vertrekken voor een gamedrive door het Moremi Game Reserve. Dus om 05.30u de wekker, aankleden en inklappen. Om 06.00u staan we klaar om te vertrekken.. alleen is het nog volledig donker. Ai, verkeerd ingeschat. Nog maar een paar broodjes smeren en kijken hoe het langzaam licht wordt. Net voor de zon op komt vertrekken we. Met de besjes in onze broekzakken en vol goede hoop op luipaarden. Twee rangers hebben gister namelijk onafhankelijk van elkaar gezegd dat de kans op luipaarden rond de airstrip in het GR groter is dan in de Okavanga Delta zelf. Op pad dus maar. Turend onder de bomen, in de bomen en verder, maar geen beest te zien. Laat staan luipaarden of leeuwen. Het valt een beetje tegen. Na heel wat rondjes te hebben gereden komen we weer terug bij de airstrip. Waar deze eerder vanmorgen nog uitgestorven was is er nu bedrijvigheid. Vliegtuigjes komen en gaan en jeeps brengen en halen mensen. We informeren naar mogelijkheden maar krijgen het niet helemaal duidelijk. We besluiten een eventuele vlucht toch maar vanaf Maun te regelen. Rond het middaguur zijn we weer terug bij de Hippo Pool. We checken even onze berichten bij de receptie (de enige plek met WiFi) en gaan dan naar onze plek. Helaas geen olifanten en nijlpaarden te zien maar het uitzicht blijft fascinerend. We lunchen en chillen. De jongens spelen in het zand en doen een spelletje. Tegen 15.00u loop ik met Cas en Jort nog een eind langs de rivier. Kijken of we nog olifanten, nijlpaarden of krokodillen kunnen spotten. Stan en Ruud bijven bij de campsite en doen een spelletje. Na de olifanten en nijlpaarden in het water lopen we terug. En ja hoor, daar zien we de familie Hippo weer aankomen. Dit keer is er nog een vierde bij, iets groter maar nog steeds een stuk kleiner dan een volwassen nijlpaard. Fantastisch.
We hadden het idee om vanmiddag nog een gamedrive te doen, op zoek naar de luipaarden, maar de puf is er even uit. We blijven lekker hier. Op tijd koken, de langlopende nijlpaarden observerend en de marsmellows weer boven het vuur. Om 20.00u vraagt Cas of hij naar bed mag. Dat we dat nog mee mogen maken, haha.. Tuurlijk mannetje, jij mag naar bed. Jort gaat er vrijwillig zo achteraan en Stan blijft nog lekker even bij ons bij het kampvuur zitten. Gezellig. Tegen tienen duiken wij er ook in. Morgen gaan we verder.

Dinsdag 23 juli
Plannen zijn er om gewijzigd te worden. We zouden vandaag naar Maun rijden en daar 3 nachten zijn. Kijken of we nog wat kunnen regelen om iets te doen in de Okavanga Delta. Maar gistermiddag hebben we nog een reservering kunnen maken in Xakanaxa, een campsite in Moremi GR maar binnen de poorten van het nationale park Okavanga Delta. We gaan op tijd weg om niet te laat daar aan te komen. We vragen ons namelijk af of die reservering goed is gegaan. Ruud heeft voor onze vakantie ook al geprobeerd, maar toen was de campsite al vol geboekt. Vanaf de North Gate rijden we het park in. Het is een kilometer of 45, in minimaal 2,5 uur naar de Xakanaxa Gate. Via wat kleine ommetjes om de kans op wild te vergroten (en vaak zijn deze weggetjes nog beter dan de ‘grote weg’) bereiken we Dombo Hippo Pool. De pool doet zijn naam eer aan. Meteen vooraan ligt een hele groep nijlpaarden en hoe beter je kijkt hoe meer je er spot verder op in het meertje. Het lijkt of onze linker achterband wel heel zacht is dus compressor aan; al die hippo’s in rep en roer, haha.. mooi om te zien hoe alert ze schijnbaar toch nog zijn. Vandaar is het nog een klein eindje naar de Gate. Ai, een rivercrossing en er staat een jeep vast in die er met een lier wordt uitgetrokken. Jeep nummer 1 heeft ook vastgezeten en jeep nummer 3 redt het ook niet. Misschien is een extra ommetje een goede optie. Betekend wel een kilometer of 15 extra en in al dat zand gaat dat niet zo rap. Uiteindelijk bereiken we de Gate rond half twee. Bij het aanmelden blijkt de twijfel waarheid. Ze hebben geen reservering van ons ontvangen en de campsite staat vol. We moeten aan het eind van de middag maar terug komen en dan zal ze iets creëren. Oke, heel betrouwbaar klinkt het niet, maar terug is een optie maar niet degene welke we graag willen. Bij de poort ontmoeten we opnieuw een Nederlands stel. Kwamen we ook bij de Hippo Pool en bij de rivercrossing tegen. We raken aan de praat en de optie om hun campsite te delen is daar. Dit wordt ook het voorstel van de dame in het hokje en zo hebben we een half uur later toch een plekje. Gezellig ook nog. Wat deze mensen hebben twee jongens die inmiddels met zijn allen al verhalen en foto’s aan het delen zijn en de teams voor de voetbal van zo dadelijk zijn al gemaakt. Prachtig!
We lunchen, de jongens voetballen en om 16.30u stappen we in de auto. De kans op een luipaard moet niet onbenut worden gelaten. We rijden naar Jesses Pool, de beste plek. We speuren en kijken maar geen spoor. Uiteraard zien we wel veel olifanten (waarvan een kleintje zonder slurf, hoe zielig; ben je olifant, heb je geen slurf!), giraffen, impala’s, kudu’s en buffels maar helaas, geen katachtigen. Net voor het donker zijn we terug en het andere gezin rijdt vlak achter ons.
We maken een lange tafel, koken en eten gezellig samen en daarna rond het kampvuur voor de welbekende marsmellows! Gezellig.
Te laat gaan de jongens onder de koude douche en hun bed in. Morgen vroeg weer dag.

Woensdag 24 juli
Om 06.30u gaat de wekker, we wisselen telefoonnummers uit en spreken af dat we misschien nog samen kunnen lunchen bij de South Gate of anders misschien samen avond eten in Maun.
Om 07.15u zijn we onderweg; terug naar Jesses Pool, helaas weinig wild laat staan luipaarden en dan via wat kleine wegen richting Fourth Bridge. Op de kruizing net voor Fourth Bridge geeft de navigatie aan dat linksom de meest efficiënte weg is. Helemaal goed. Gaan we alle Bridges af. Het is maar goed dat er weinig water staat want de bruggen zien er niet allemaal even betrouwbaar uit. Eigenwijs als we zijn gaan we toch over alle heen, terwijl er ook gewoon een weg naast ligt. De bruggen piepen en kraken maar heelhuids bereiken we de overkant, elke keer weer. Mooi! Het landschap wisselt zich af. Waar het bij Xakanaxa nog heel groen en dik bebost was wordt het hier steeds meer dor geel grasland met moerasland. Weer een stuk verder is het kaal en staan er veel dode bomen. In de stromen staat nog water maar de poels zijn nagenoeg allemaal opgedroogd. De grotere waterholes zitten nog wel vol water. Maar helaas, op het gebruikelijke wild na (en een das) zien we geen nieuwe dieren.
Om 13.50u bereiken we South Gate. We zien dat het andere gezin om iets over één het park heeft verlaten. Dus samen lunchen zit er jammer genoeg niet meer in.
Via de brede zandbak weg gaan we op weg naar Maun. De laatste kilometers zijn weer asfalt. Dus een korte stop aan de rand van de weg om wat lucht in de banden te laten. Een klein kindje van een jaar of 7 schenken we een rol koekjes en de bal. Dolgelukkig loopt hij terug naar het dorp. We drukken die van ons nog maar eens op het hart dat we dus niet in discussie hoeven te gaan over hoeveel snoepjes, welke snoepjes en hoelang we op een schermpje mogen. Maar dat het al heel luxe is dat we die keuzes hebben. Ze zeggen ja, maar ben bang dat ze deze wijze les over 2 minuten weer vergeten zijn… tja…
Tegen half 5 komen we aan in Maun. Het is spitsuur. Wat een drukte, zeker na al die dagen in de rimboe. We doen de boodschappen en rijden dan door naar onze campsite; Sitatunga Camp. Een mooie campsite, met elektriciteit, warm stromend water en een eigen toilet en douche. Wat een luxe. We maken een heerlijke maaltijd met de hamburgers boven het vuur en de aardappeltjes met groente uit de pan. We sluiten de dag met marsmellows en een warme douche.

Donderdag 25 juli
Gisteravond nog snel een vlucht geboekt met een 5 persoons vliegtuigje. Helaas lukte dat al niet meer voor vandaag, dus morgen 7.30u gaan we de lucht in.
Dat betekend dat we vandaag een rustdag hebben. We slapen uit tot 09.00u en starten de dag met vers gebakken pannenkoeken met fruit. Beetje chillen, lezen en spelen. De meest vieze broeken zien wat water en onze lunch bestaat uit een broodje gebakken ei. Heerlijk he, zo’n dagje. Het is net vakantie…
Na een telefoontje naar het thuisfront trekken we de zwemkleren aan. Een verfrissende duik voor Cas en Jort. Stan, Ruud en ik belanden in de bar. We nemen een heerlijk biertje (uiteraard voor Stan een cola), lokaal gebrouwen in evenwicht met de natuur. De brouwerij staat hier in Maun, maar een tour was niet te boeken, helaas. Ach ja, zo genieten we er ook wel van.
De site wordt bijgewerkt en de jongens zitten even op een scherm. De besjes uit onze broekzakken kunnen de prullenbak in. We zijn 4 dagen verder maar geen luipaard of cheetah gezien, helaas.
We sluiten de dag af met kipspiesjes van de bbq.
Morgen heel vroeg op voor onze vlucht boven de Okavanga Delta. Ben benieuwd..